attention: vmin

🔇>> 2 <<🔫

- Poproszę małą czarną, parzona - uśmiecham się do kelnera.

Siedzę w małej przytulnej kawiarence oczekując mojego pacjenta. Nawet nie pacjenta jego przyjaciela jak się nazwał.
Jung Hoseok bo tak przedstawił się mi przez telefon zaproponował spotkanie, na którym miał omówić chorobę swojego przyjaciela.
Rozsiadam się wygodnie na krześle.
Jung stwierdził, że mój przyszły pacjent nie jest w stanie przyjść na spotkanie to podobno przez urojenia.
Może to agorafobia, facet boi się wychodzić z domu.

- Pańska kawa - kelner kładzie przede mna mała biały filiżankę kawy.

Wciągam zapach świeżo parzonej kawy. Pięknie pachnie.

- Dziękuję - odpowiadam. Nie słodzę kawy. Zabija to jej smak

Drzwiczki kawiarenki otwierają się a do środka wpada podmuch wiatru.
Odwracam wzrok od mojej kawy i patrzę na klienta.  Wysoki blondyn przygląda się mi po czym nieśmiało pyta - Pan to Kim Taehyung? Psichiatra? Byłem umówieny - tłumaczy.

Kiwam spokojnie głową i biorę łyk mojego picia - Zgadza się to ja rozumiem, że chciał pan porozmawiać o leczeniu przyjaciela ? - pytam.

- Tak tak czyli pamiętał pan- chłopak dosiadł do mojego stolika.

- W czym problem ? Może pański kolega nie ma żadnej wady, fobi, urojenia - mówię patrząc drętwo w blondyna.

- Ma problem, od czasu gdy prawie został zamordowany boi się wszystkiego.  Nie wchodzi z domu, nie utrzymuje kontaktu z innymi ludźmi niż ja i jeszcze jeden jego przyjaciel. Myśli że ktoś na niego czycha, chce go zabić, ale kiedy pytam go czego się boi on udaję, że nawet mnie nie słyszy, jakby moje pytanie nie dotarło do niego, jakby on sam nie chciał dopuścić do siebie tego, że może się bać - blondyn opowiedział mi historię przez która już widziałem na co choruje mój przyszły pacjent. Chłopak opowiadał to bardzo przeżywając musi zależeć mu na przyjacielu. Myślę że jest z nim coś nie tak.
Dopijałam moją kawę wraz z opowieścią Hoseoka gdy skończył parsknęłam śmiechem - To Fobofobia, twój przyjaciel nie dopuszcza do siebie tego, że boi się strachu.