Geceye uçuracağım kağıt bir uçak ol mesela.
Ellerimde hissederek şekil verim eşsizliğine.
Tüm kıvrımlarını ilmek ilmek işleyerek yapim.
Ve sonra avuçlarım arasından ayın yıldız bahçesine doğru gönderiverim seni.
Rüzgar kıskansın, karanlık korksun beyazlığından kaybolacağını düşünerek renginde.
Ayın bahçesindeki yıldızlar ise susarak izlesin seni.
Hatta utandığını gizlemeyi beceremeyen o kaçamak bakışlarını atsın sana dört bir yandan.
Ve sen hiçbirine aldırmadan dön yine avuçlarıma.
