ÇOCUKLUK AŞKIM

~ YENİ HAYAT ~

( DÜZENLENMİŞ HALİ İLE )
...
Her insan severdi ...
Kimisi daha dün tanıştığı komşusunu , kimisi en yakın arkadaşını , kimisi sokakta çarpıştığı kibar adamı ...
Ben sevdim elbet !
Daha küçük bir çocukken , tüm masum duygularım ve temiz kalbimle sevdim . Bir çocuk ne kadar severse , öyle sevdim .
Ama biraz imkansızdı benimki ... Çünkü o havalıydı , yakışıklı ve popülerdi . Benim asla sahip olamayacağım şeylere sahipti mesela . Ben daha yeni ilkokula başlamışken , karşı daireye taşınmışlardı . Onunla konuşuyor , oyun oynuyordum . Hatta beraber okula bile gidiyorduk . Beni ... Babam gibi koruyor , ilgileniyordu . Ama o ... Zamanla o kadar değişti ki !
Beni yanında istemez oldu . Gördüğü zaman hemen diğer arkadaşlarının yanına gider ve beni görmezden gelirdi .
Ben ne mi yapardım ?
Arkamı dönüp , bir şey söylemeden eve giderdim . Hiç bir şey söylemez , çocuk aklım ile " İşi var herhalde " derdim .
Ne salak mışım değil mi ?
Şimdi nerede olduğunu bilmiyorum , fakat hala seviyorum onu . Her zerremde yaşıyorum , özledikçe daha çok seviyorum ...
O kim mi ?
O Batuhan Ilgaz !
Tamam Benim gizli sevdam , çocukluk aşkım !
...
Elimde ki fotoğrafın göğsüme bastırıp , pencereden dışarı baktım uzun uzun .
Yıldızlar da bana sırt çevirmiş gibi parlamıyorları bu gün .
" Sizde mi be yıldızlar ? Yapmayın ama !" Bakışlarımı elimde ki Batu'nun fotoğrafına çevirdim tekrar .

" Aşık olmak suç mu ?"
Odanın kapısı bir anda açılınca fotoğrafı yastığın altına atıp kapıya döndüm .
" Baba ?"
" Yemek hazır prenses , seni bekliyoruz ..."
"Geliyorum babacığım " dedikten sonra gülümsedim yapmacık bir şekilde . Kapıyı kapatıp çıktıktan sonra fotoğrafı öpüp göğsüme bastırdım son kez ...
Yemek masasında annem ve babam oturmuş , beni bekliyordu . Sandalyeme oturup bana kaçamak bakışlar atan anneme baktım .
" Hayırdır anne ? Bir şey mi oldu ?"
" Babanla bir karar aldık kızım "
"Neymiş o ?" Annem babama bakıp ifadesini tarttıktan sonra tekrar bana dönüp
" Bundan sonra okula İstanbul'da devam edeceksin ... " Ağzıma götürdüğüm çorbayı püskürtürken
"Ne ?! "diye bağırdım .
" Biz iş nedeni ile yurt dışında​ kalacağız bundan sonra . Sende İstanbul'da çok güvendiğimiz bir eski dostun yanında kalacaksın yavrum . "
" Kim o dost ?"
" Senin ... Çocukluk arkadaşın , Batuhan . " Tekrar ağzımda ki çorbayı püskürtürken ikinci kez
"Ne ?!" diye çığırdım .
" Artık o sana emanet sen ona . Biz ailesi ile konuştuk . Sana gözü gibi bakacak . Hiç merak etme . "
" Ama ... "
" Aması falan yok kızım ! Şimdi git ve hazırlan !"
Merdivenlerden yukarı çıkarken az önce olanları düşündüm .
Ben ?
Batuhan ?
Emanet ?
İstanbul ?
...

Kalbime engel olamıyordum nedensiz bir şekilde . Pır pır atıyordu saatlerdir . Elimi sol tarafıma bastırıp sakinleşmeye çalışsam da , aklıma yarın yaşanacaklar gelince heyecanlanıyordum . Korkakça yorganın altına girip , göğsüme bastırdığım fotoğraf eşliğinde

" Ben ve Batuhan ! Yıllar sonra , bir araya geleceğiz ... Kendime engel olamıyorum . Kalbim yerinden çıkacak gibi atıyor . Yarına kadar nasıl dayanacağım ben ? " Gözlerimi kapatıp , derin bir nefes verdim . " Her şey  güzel olacak ... Sakin ol ! " dedim kendi kendime .

" Yıldızlar şahidim , seni bu gece de seviyorum Batuhan ! "

...

Ayna da son kez kendime bakıp , güzel olduğuma kanaat getirince zaferle gülümseyip , saçlarımı savurdum . Gözlerimin altına sürme sürüp , azıcıkta allık sürdükten sonra tamamen hazırdım .

" Çok güzelim ya ! Var mı benden güzeli ? "

" Yok kızım yokta , geç kalacaksın biraz daha iltifat edersen kendine . " Kapıdan kafasını uzatan babama gülümseyip sırt çantamı taktım . Babam bavulu alıp aşağı inerken , heyecan titreyerek indim bende aşağı . Bavulları arabaya koyup , bizde bindikten sonra da hava alanına sürdü .

" Defne , Batuhan seni hava alanında bekliyor olacak . İstanbul'a iner inmez bizi arıyorsun anlaştık mı ? Uçaktan indikten sonra seni onun evine götürecek , kardeşi de orada zaten . Bundan sonra bir kaç sene senin evin orası güzel kızım . Şimdi bana orada başına bela açmayacağına söz ver . " Babamın sözlerini ağzım açık dinledikten sonra kafamı salladım sersemce . Batu ile aynı evde kalacaktım demek ki ? Babamın bu rahatlığı beni şaşırtsa da benim için hava hoştu .

' Yıllardır kurduğum hayaller gerçek oluyordu çünkü ... '

...

Hava alanında önce anneme sarılıp sonra babama sarıldım .

" Kendine iyi bak prensesim "

" Sende prensim " Babam yanaklarımı öptükten sonra , gelen anons ile uçağa doğru yürüdüm . Babam ise ağlayan anneme sarılıp sakinleştirmeye çalıştı . Merdivenleri çıkarken son kez el salladım aileme . Ağlamamak kendimi zor tutuyordum şu an ...

Uçak havalanınca , korksam da bozuntuya vermedim fazla . Yolun kalanında ise başımı cama yaslayıp , elimde Batuhan'ın resmi , uyuyakaldım ...

...

Sarsılarak uyandım bu kez . " Lütfen kemerlerinizi takınız . " Gelen anons ile kemerimi takıp , gözlerimi kapatıp bekledim . Uçak indiğinde eşyalarımı elime alıp , merdivenlerden indim yavaş yavaş . Elim ayağım titriyordu . Az sonra , Batuhan'ı görecektim ben ya ! İçimi içimi yiyordu resmen .

Korkuyordum fakat tamamen aşkımdandı korkumda ...

Hava alanına inince , etrafıma bir göz gezdirdim . Batuhan'ın göremeyince , gözlüklerimi takıp , şapkamı kafama geçirdim . " Gelmedin mi yoksa ? Yine mi ektin beni ? Ben  ne yapayım bu koca şehirde ? " Gözlerim dolarken , son model bir araba durdu az ileride .

Kapı açıldı ve içinden tüm karizmasıyla Batuhan indi !

Bir an bayılacağım sandım gerçekten ! Gözlüklerini cool bir şekilde çıkarıp , yakasına iliştirdikten sonra etrafına göz gezdirdi . Ben de el sallayacağıma mal mal duruyordum burada . Beni gördüğünde , yanıma doğru yürüyüp , önümde durdu .

" Defne değil mi ? "

" Adımı da mı unuttun Batuhan ? "

" Olamaz mı ? "

" Konu sen isen eğer , olur tabii "

" Bir şey söyleyeceğim "

" Söyle ? "

" Sen ... Hiç değişmemişsin küçük kız ... ".
Yıldızlar ellerinizden öper😘😘