ÇOCUKLUK AŞKIM

~ Her şeyim benim ! ~

~ BATUHAN ~

Sabaha karşı aklım Defne'de kalmıştı . Saatlerdir uyumayıp , onu düşünüyordum.
Gözlerinde ki kırgınlık kalbimi deliyordu . Onu nasıl bu kadar kırabilmiştim ? Ne ara bu kadar pislik bir adam olmuştum ben ?!
" Allah benim belamı versin !" deyip kalktım yatağımdan . Hızlı adımlarla Defne'nin odasına geldim .
İçimde ki kararsızlık canımı yaksa da , derin bir nefes alıp kapıyı açtım .
" Defne !" Benim küçük tatlı kızım , dolabın yanına çökmüş dizlerine de kendine çekip uyuyakalmıştı . Yanına koşup elleri ile kapattığı yüzünü açtım . Küçük burnu , ağlamaktan kızarmıştı . Sürdüğü ruj , yayılmış , rimeli akmıştı . Elinde bizim küçüklük fotoğrafımız vardı .
Fotoğrafta , Defne benim sırtıma binmiş ve kollarını açmıştı . Bende koşuyordum . O kadar mutlu görünüyordu ki benim küçük kızım !
Defne 'yi kucağıma alıp yatağına yatırdım . Ayakkabılarını çıkarıp , örtüyü üzerine çektim .
Bir süre öylece uyuyan meleği izledikten sonra , içimde ki duyguya engel olamayıp yanına uzandım .
Saçlarının kokusu ...
Öyle güzeldi ki !
Gözlerimi kapatıp kokusunu içime çektim derin derin ...
" Özür dilemiyorum senden küçük kız ! Öyle bir şey yaptım ki ! Hiç bir özür telafisi olamaz ! Senin o güzel kalbini kırdım . Elimde değil ! Kıskandım seni ! Çok kıskandım ! Ben yıllardır küçük tatlı kızımın yanımda kalacağı umudu ile yaşarken o bana böyle deyince delirdim resmen ! Affetme beni tamam mı ? Böyle igrenç bir herifi sevme sakın ! Seversen üzülürsün ! Dayanamam ..."
Belinden tutup kendime çevirdim . Kollarımı ona sarıp mis gibi kokusu ile uyudum sabaha kadar .

~~~
Ertesi gün sabah uyandığımda Defne yanımda yoktu .
İçimde ki endişe büyürken , yerimden hızla kalkıp odaları gezdim tek tek .
" Defne !"
" Defneeee ! "
" Defne neredesin ?" Aşağı indiğimde sehpanın üzerine bıraktığım telefonumu aldım elime .
Tam onu arayacakken bir mesaj geldi .
" Batu !"
" Sakın beni aramaya kalkma !"
" Zaten aramazsın da neyse ! Ben İstanbul'a dönüyorum ! "
" Peşimden gelme !"
" Hayır hayır hayır ! Sen bana emanetsin ! Yapma lütfen !"
Defne'yi görüntülü arayıp açmasını beklerken  çoktan arabaya binmiştim !
" Defne aç ! Aç Defne !"  diye bağırdım elimi direksiyona vururken .
Ve tabii ki açmadı !
Neredesin Defne ya !
Ya başına bir şey gelirse !