Parang Tayo Pero Hindi

CHAPTER 14

-POV... MAXINE

Pagkatapos kaming pasakayin hinated pa kami nito hanggang sa labas ng Villa Valencia naawa siguro saamin at mabuti narin dahil naniwala naman ito na sa Villa Valencia kami naka tira pagka dating sa Villa papasok na sana kami dahil naka bukas ang gate nito pagkapasok bigla nalang kami hinarangan ng guard

"Hoy saan kayo pupunta
"Uuwe na bakit? Sabat ni brent na seryuso ang mukha
"Pasinsya nakayo pero saan kayo nakatira sir
"Dito!, diba kakasabi kulang na uuwi kami? Tumabi ka kailangan ko nang umalis
"Pasinsya na kayo sir pwedi ko bang malaman kung saang resident kayo or kahit ID niyo po pwedi ko po bang makita
"Wala akung ID at apo ako Don Carlos ako si Brent Reyes okay naba iyun sa innyo.. halatang nagulat ang mga guard ng malaman na si brent ito
"Sorry sir hindi ko po kayo nakilala agad at nabalita po kasi na nawawala po kayo itatawag nalang po namin sainnyo na nandito kayo para masundo po kayo agad. napa buntong hininga nalang si sir brent
"Sige

Mayamaya dumating narin ang susundo saamin at biglang may babaeng bumababa ng kotse

"Brent my son okay kalang ba anong nangyari sayo bat ganito ang suot mo.. halatang alalang alala ito
"Pwedi Mom sa bahay nalang natin ito pag usapan
"Osige
"Sumabay kana Max
"Sino siya
"Siya ang personal maid ko. Pag ka kilala saakin biglang umiba ang mukha ng Mommy niya
"Ikaw ang may kasalanan. sasampalin na sana ako ng biglang sinangga ito ni brent
"Mom anong problema niyo sa kanniya
"Alam ko na brent ang nangyari at kung bakit nawala ka dahil sa babaeng iyan..grabi halatang galit na galit ang Mommy ni brent saakin na hindi ko alam kung bakit
"Sorry po ma'am pero
"Sorry? Pero? ayaw kitang makita bumaba ka sa kotse
"Wag. Sabat ni brent
"Sorry sir Brent sige po maam sorry po ulit. baba na sana ako ng kotse ng biglang hinawakan ni brent ang kamay ko
"Dito kalang sabi ko. Pero hindi ko siya pinakinggan at biglang kinuha ang kamay niya sa pagkahawak saakin
"Pasensya kana.. biglang labas sa kotse susunod sana ito nang biglang nag salita ang mommy niya
"Subukan mulang bumababa. Manong tayo na

Pag kaalis nila Naisipan ko nalang omuwi wala naman akung mapupuntahan At yun naman talaga ang nasa isip ko nung una palang kaso gusto kulang munang samahan si sir Brent na maka uwi ng maayos hindi ko naman inaasahan na nandito ang mommy niya na hindi ko alam kung bakit galit na galit saakin na kung bakit ako ang sinisisi sa nangyari habang nag lalakad biglang may kotse huminto sa harapan ko at may bumababa yun pala si Andrew bigla akung napangiti at napa yakap sa kanniya ng makita siya

"Okay kalang?
"Oo.. at biglang napaiyak ako na hindi ko alam kung bakit"pero paano mo nalaman na
"Ah tinawagan ako ni brent at sinabi niya ang tungkol sayo kaya pinuntahan kita agad
"Maraming salamat.. guardian angel ko talaga itong si Andrew dahil pag nasa problema ako laging nasa tabi ko
"Mabuti pa hatid nakita

Pag kasakay sa kotse mag kokwento pa sana ako pero hindi niya na ako pinag pasalita pa at pinatulog niya nalamang ako diba ang sweet niya at understanding pa mayamaya nakarating narin kami sa bahay at hindi ko inaasahan na inaabangan na pala ako ng pamilya ko yun pala tinawagan niya ang mga ito. pag baba sa kotse halos lahat niyakap ako at nag iyakan ramdam ko ang kanilang pag alala at pagkamis saakin

"Maraming salamat sa diyos dahil ligtas ka anak
"Okay kalang ba
"Anong nangyari sayo
"Saan kayo nag punta
"Bakit yan ang suot mo
"May masakit ba sayo

Grabi naman ang mga ito ang raming tanong pagod nanga ako sana inisip din naman nila yun na wala paakung pahinga

"Sandali lang pwedi isa isa lang pagod na kasi ako at pwedi sa loob nalang natin pag usapan ito Ma. Pa.
"Sige pumasuk muna tayo
"Andrew pumasok kana narin muna

Pag kapasuk akala ko tadtad ako ng tanong ng mga ito pero mali pala ako dahil ang naging focus ng lahat si Andrew, pambihara naman ang mga ito kung ano ano na ang tinanong kay andrew subalit yung tanong nila kanina sakin hindi kopa nasasagot