Poison Ivy ile de seansımı bitirip odama çıktım koltuğuma yavaşça oturdum ve loş ortamı aydınlatan ışığa baktım bir yandan sıcak kahvemi yudumlarken bir yandan o soytarının dediklerini düşünüyordum gerçekten burdan kurtulabilirmiydi ? Yoksa sadece blöf mü yapıyordu?
Aklımdaki soruları bölen kapı tıklatmasıyla kapıya baktım
"Girin"
Diye seslendim kapı açılınca amanda waller gülen yüzüyle karşılaştım bende aynı şekilde gülümseyerek cevapladım ve karşımdak koltuğa oturmasını işaret ettim amanda oturdu ve derin bir nefes aldı
"Merhaba doktor Quinzel nasılsınız?"
"Şey...biraz yorgunum"
Diye cevapladım zaten 5. Kahvemi almamdan belli olmalıydı
"Ah doktor Quinzel size güzel haberlerim var"
"Buyrun sizi dinliyorum"
"Yarın yeni bir psikiyatrist gelecek ve çoğu hastayı ona vereceğiz size de 4 hasta kalıyor"
Bu cümle beni gerçekten mutlu etmişti çok yoruluyordum ve geç saatlere kadar hastanede kalıyordum
"Ah bayan waller beni gerçekten mutlu ettiniz? Peki hangi hastaların seanslarına gireceğim?"
Umarım bu hastaların içinde yine o soytarı yoktur diye içimden geçirmiştim bayan waller sakinlikle sorumu cevapladı
"Siz sadece poison Ivy , catwomen, alex hunter ve joker hastalarının seanslarına gireceksiniz"
Ah lanet olsun yine o soytarı katlanmak zorundaydım ama benim işim buydu delilere katlanmak
"Uh...peki bayan waller"
Dedim ve el sıkışarak odadan ayrıldı bileğimdeki saate baktım
21:00 dı artık eve gitmeliydim gerçi hiç istemiyordum ama kendi evime çıkmak için daha fazla çalışmalıydım yavaş adımlarla hastaneden ayrıldım ve gotham ın ıssız sokaklarından birinde taksi bulmuştum hemen taksiye binip evi tarif ettim taksi evimin önünde durunca taksinin parasını ödeyip taksiden indim ve evin zilini çladım kapıyı abim açmıştı
Onu umursamadan odama çıktım artık hiçbirinin yüzünü görmeye tahammülüm yoktu az kalmıştı yakında kendi evime çıkıcaktın ve onlardan kurtulacaktım odamın kapısını sertçe kapattım ama ortam tuhaf derecede karanlıktı ışığı açmak için bir hamle yaptımda biri veya birşey kolumu kavradı ve o an çok sıcak bir nefesle birlikte keskin bir kan kokusu burnuma doldu yavaşça başımı kan kokan yere çevirdim ve çevirmemle birlikte karanlıkta bile parlayan yeşil saçları farkettim tam çığlık atacakken ağzımı kapattı ve beni kendine çekti güçsüz ve zayıf bedenim kaslı göğüsüne çarptı boynuma eğildi ve sıcak nefesini boynuma şiddetle vururken konuştu soytarı
"Falan filan falan filan blöf mü yapıyordum doktor?"
Korkudan adeta tir tir itriyordum blöf yapmamıştı ve şimdi beni ölürecekti gözlerimi kapadım ve birkaç damla yaşın yanaklarımdan aşağı doğru sürüldüğünü farkettim
Boynumu ellerinin arasına aldığında hatırladım
Flashback*****************
"Burdan çıkamazsınız bay J blöf yapıtığıniza eminim"
"Ah fazla emin olmayın doktor Quinzel buradan istersem bu gece çıkar ve seni kedi odanda ellerimle boğarak öldürebilirim ya da belkide öldürmem sadece canını yakarım çok çok fazla "
Flashback son****************
Boynumu sıkmaya devam ediyordu nefessiz kalıyordum gözlerim yavaşça kapanıyordu soytarının gülen yüzünden iğrendim ve bir an gerçekten ölümü hissetmiştim son anda abimin odaya dalmasıyla kurtuldum abim ışığı açtığı an soytarı biran da kaybolmuştu bende yerde öksürüyordum
"Harleen ne oldu?"
Abime farkettirneden hemen yerden kalktım
"Birşey yok neden geldin? "
Diye sordum aslında ilk defa abimi gördüğüme mutlu oluştum
"Bana para lazım "
Dedi ve çantamdan 100 dolar çıkarıp verdim şu an onunla para konusunu tartışacak halim yoktu abim gidince usulca yataģımın altına girdim ve olanları düşünüyordum az daha ölüyordum ve o soytarı gerçekten tehlikeliydi artık ondan gerçek anlamda korkuyordum yarın sabah onunla seans yapacak cesareti nereden bulacağımı da bilmiyordum....
ŞİMDİ OKUDUĞUN
harley Quinn and joker \\\ crazy in love
FanfictionBir seri katilin yanında kendimizi güvende hissetmeniz normal mi ? Peki o seri katile aşkıl olmanız normal mi? Bir deli için işinzden çıkıp tonlarca suç işleyip insan öldürmeniz? Peki bunlara rağmen aşık olduğumuz adamdan aşkının karşılığını asla ta...
