Lifeline

Prolog

Czy znacie to uczucie, gdy wszystko to co kochacie się zmienia? Gdy proste rzeczy, które niegdyś były dla nas błahostką stają się nieosiągalne? Tracisz wszystko mimo tego, że to nie ty zawiniłeś?

Bo ja tak.

Leżę na łóżku i beznamiętnie wpatruję się białe ściany. Zaraz obok znajduje się kroplówka, podłączona do wenflonu. Z trudem odwracam głowę w drugą stronę i spoglądam w lustro. Wyglądałam niczym roślinka, podpięta do tych wszystkich maszyn. Głowę mam owiniętą chustą, która swoim delikatnym matariałem drażni moją skórę. Chemioterapia nie przyniosła żadnych skutków, jedynie przez to jestem jeszcze bardziej oszpecona i bezsilna.

Nazywam się Livia. Livia Anderson. Mam 15 lat i od dwóch lat choruję na raka płuc. Lekarze od początku nie dawali mi zbyt dużych szans na przeżycie. Rodzice zawozili mnie do najlepszych specjalistów w kraju. Robili wszystko co w ich mocy, abym wyzdrowiała. Po pewnym czasie nawet chemioterapia przestała działać. Wtedy straciłam nadzieję na jakąkolwiek poprawę.

Więc co teraz?

Dzisiaj czeka mnie operacja, która zadecyduje o moim życiu. Są nikłe szanse na to, że przeżyję. Nie płaczę z tego powodu. Zdążyłam się już oswoić z myślą, że niedługo umrę...
 
Nagle słyszę głośne pikanie z jednej z maszyn. Momentalnie staję się słaba i lekko przymykam oczy z trudem zaczerpując powietrza. Przez mgłę widzę, lekarzy którzy krzątają się przy moim łóżku. Na ich twarzach wymalowane jest zdenerwowanie. Jeden z nich przewozi mnie na korytarz szpitalny w stronę drzwi z napisem SALA OPERACYJNA. Nagle zamykam oczy.

Nastaje ciemność.

Mam na imię Livia i chyba właśnie umieram.

■☆■☆■☆■☆

Hejka kochani. Z tej strony Julka i Dagmara. Postanowiłyśmy napisać wspólnie powieść. Mam nadzieję, że będziecie wyrozumiali i przymkniecie oko na pewne błędy, ponieważ nie jesteśmy jakimiś profesjonalnymi pisarkami XD 😂 Rozdziały co tydzień w niedzielę. Chamska reklama:

FuturoNegro - profil Dagmary
lolipop1979 - profil Julki

Zapraszamy także do czytania naszych powieści.
Do następnego rozdziału 😘