As vdekja smund te na ndaje♥✔

kapitulli 9

Isha o une o femija.

Andi nuk pati demtime te renda.

Nuk i ve faj pse me zgjodhi mua ne vend te femijes por as nuk dua ta shoh me me sy,mu duk shume e padrejte zgjedhja e tij.

C'fare faj pati ai femije ketu ne mes qe zoti ma mori..

Pse o zot,pse more engjellin tim te vogel.

Qendroja e mbyllur ne dhomen time.

Prinderit me thoshin qe te kthehesha me ta ne qytet.

Nuk doja,nuk doja te shihja asnjeri me ne jeten time dhe sidomos Andin.

Nuk flisja me asnjeri,nuk kisha asnje qe ti hapesha dhe ti tregoja dhimbjen time.

Doja vec te qaja,te qaja per ate jete qe u shua akoma pa lindur...qaja....qaja dhe vetem qaja.

***
Kishin kaluar kater muaj nga ajo dite.

Andi kishte braktisur c'do gje ne qytetin e tij dhe ishte shperngulur ne shtepine time.

Nuk e di perse vazhdonte te qendronte me mua.

Vazhdonte te me dashuronte akoma apo thjesht ndjente meshire.

Nese do te me shihnit do te trembeshite pamjen time.

Nuk isha ajo Arbana e pare,Arbana e bukur....Arbana e qeshur...Arbana guximtare.

Tani isha nje vajze qe peshonte vetem 40 kg,me floke te shpurpuritur,me nje fytyre te bardhe bore dhe sy te nxire.

Kisha kater muaj pa e pare driten e diellit me sy.

Kater muaj qe rrija e mbyllur mes ketyre kater mureve dhe vetem qaja.

***
''Mjaft me....nuk shtyhet me keshtu...cohu nga kjo dhome dhe hajde bashke me mua.'' me foli Andi per here te pare qe nga ajo dit ne spital.

Me te vertet jetonim ne te njejten shtepi,por ishim kthyer ne dy te huaj.

Kurre nuk kishim biseduar me bashke qe prej asaj dite.

''Ca dreqin ke me ler te flej .''  i thashe.

''Ke plot kater muaj qe flen.Jeta duhet shijuar.Nuk duroj me te shoh te mbyllur ne kete dhome,po vdesim te dy pak nga pak nuk e kupton.''

''Dua te fle'' thash.

''Arbana,shiko ne cfare je shendrruar''

''Jo nuk e shoh,pa ma thuaj njehere si qenkam shendrruar une sipas teje''

''Nuk ke per te me cmendur ti mua...jo...nuk ta jap kete kenaqesi'' dhe me mori ne krahe duke me hedhur ne vaske.

''I Cmendur.'' bertita...por ai nuk degjoi ishe larguar tashme nga banjo.

Pasi mbarova dushin u nisa drejt dhomes se gjumit per te marr rrobat por c'te shoh.

Tek dera qendronte Andi me valixhen ne dore.

''Po iken'' i thash me lotet qe me pikonin pa pushim.

Nuk mu pergjigj.

''O Andi mos ik me te lutem,do te behem vajze e mire.Ke per ta pare.Te lutem o Andi qendro, je njeriu i vetem qe me ka ngelur.Mos ik edhe ti te lutem.'' nuk fliste...vetem rrinte me shikonte i ngrire aty ne vend.

''Te dua o Andi....te dua me shum se vete jeten time''

''Do te qendroj...por, me nje kush ama.''

''C'fare te duash ti o Andi'' i thash e gezuar.

''Dua te shtosh pak kilet....jo per ndonje gje por kur te dal me te dashuren time nuk dua me marr era.Ti e di qe jam tip xheloz une.'' pas kaq kohesh qeshem te dy plot me zemer.

Pas pak afrohet drejt meje duke me buzeqeshur si atehere kur ishim te dy,dy pesembdhjete vjecare.

Do te pyesni c'fare di nje pesembedhjete vjecare nga dashuria?...

Por dija.

Ne menyren time feminjore e dashuroja pafundesisht Andin.

Afrohet drejt meje,me merr duart dhe me thot ta shoh ne sy ''Degjo ketu moj e cmendura ime te ndodh c'fare te ndodh...kurre... ama kurre un nuk ndahem nga ty.Ne jemi krijuar per njeri-tjetrin...ti je vec e imja dhe un vec i joti.Kete mos e harro kurre...askush tjeter ska per te dashur sa te dua une.''

Dhe ja ku e bera dhe nje utpade tjeter per sot kjo pjese shkon per elifisa1 ca me ke bere me kete historin''shkurtabiqe'' mi si tip i padurushem qe jam kur e nis nje histori do rri pa gjum derisa ta mbaroj dhe sot kte do bej sa qef e kam kte creazy girl me badboy kombinim perfekt dhe sa kam qesh ...shpresoj ta kesh maru se perndryshe🔫🔫🔫