Korktuğum Başıma Geldi

       Korktuğum Başıma Geldi

Bir gün gece cinnetleri habersizce içime sızıp seni benden aldılar.

Neden sonra başladı hikayemiz. Kekremsi bir boşluk bıraktım yüreğime. Daha dün gibi her şey. Aklımın bir kenarında esir olan anıları tek tek öldürdün. Gece nöbetlerine bıraktığın düşlerimi sebepsiz yere örseledin. Bir gün gece cinnetleri habersizce içime sızıp seni benden aldılar. Gidişin o kadar basitti ki dönüp arkana bile bakmadın. Oysa her şey çok güzeldi. Mutluydum ve mutluyduk iki kişilik dünyamızda. Sonralı damdan düşer gibi oldum. Anlamadım ya da anlayamadım. Hep aynı senaryoyu yaşayan biri olup çıktım. Çoğu zaman bunları hep ben yaşıyor sanırdım. Meğer herkes aynı senaryonun figüranlarıymış.

Son kez sahilde buluştuğumuz günü hiç unutmuyorum. Gözlerimin önünden hiç gitmiyor nedense. Suskunluğun beni korkutuyordu o gün. Sanki kötü bir şey olacakmış hissi içimi kemirirken gözlerime bakmıyordun eskisi gibi. Oysa gözlerini görünce yaşadığımı anlıyordum ben. Seni göremediğim zaman ya da sensiz bir gün bana zül oluyordu. Ne oldu neyin var bile diyemiyorum. Kürek mahkumları bedenimi değil de dilimi bağlamışlar sanki. Artık kızılca kıyametler koparken biz sessiz bir senfonin yitik notalarından ibarettik. Aniden sırtını bana dönüp " buraya kadar Kahramanım" dedin. Keşke demeseydin de sussaydın hiç konuşmasaydın sonsuza dek. Öylece kalsaydın. Sende ölüşümün kırmızı ışıkta ki haliydin. Geçmekle geçmemek arasında arafta kaldım. Oysa seni ilk gördüğüm gün daha dün gibi hafızamda. Okulun bahçesinde bankta yine yalnızlığıma sitem ederken sen önümden süzüle süzele geçiyordun.

Bir ara istemsizce ayağa kalkmışım ve adımlarıma söz geçiremeden oracıktaki su birikintisinin içinde buldum kendimi. Tabi sen sadece dönüp gülümsemiştin. Bahçedekiler de gülmüşlerdi. Sonra duvar kenarı yalnızlığıma dönüp gidişine şiirler yazdım. İlk defa kalbim bu kadar hızlı çarpıyordu. Soluğum kesilir gibi oluyordu.

Duvara tutunup kalktım ve hayatımda ilk defa ağır gidişini saatlerce izledim. Sonraları duvar kenarı meskenim olmuştu. Hep aynı saatte gelişini izledim. Bana bakıp gülüşünü orta yere bırakışını sevdim. Bir gün yanıma geldin bana cam mavisi gözlerinle gözlerime bakarak "merhaba" dedin. O an yer sallanmaya başladı. Dilim damağım kurudu. Sesim çıkmadı. Konuşamadım. Sonra güldün ve gittin. Okulun avlusundan sınıfa nasıl koştuğumu inan hatırlamıyorum. Sonraları seni sınıfının yakınlarında izlemeye başladım. Sizin sınıftan Taner arkadaşımdı. Onunla bir plan yaptık. İçimden geçenleri kağıda döktüm bir gece.

Merhaba yüreğime düşen sevgili. Gönlüme düştüğünden beri düşteyim. Kesik kelimeler kuruyorum artık. Harflerinin yerini şaşırıyorum. Cümleler üstün körü oldular. Ama olsun sana yazıyorum ya! ne olursa olsun.

Sonra Taner bu yazdıklarımı çaktırmandan senin çantana koydu. Notun benden geldiğini bilmeden okudun mu ? bilmiyorum. Çok bekledim gelirsin diye. Bir gün okulun bahçesinde kendimi gezdirirken aniden karşıma çıktın ve "aşk olsun !" dedin. Önce anlamadım sonra bana sarılınca kulağına eğilerek bende sana aşk olsun dedim. Evet aşk olmuştu. Aramızda aşk vardı. Sonra okul bitti üniversitede ve benim yirmili yaşımın en güzel hediyesiydin bana. Bir de aslında sana anlatamadığım bir korku vardı içimde sevgilim. Hep sakladım. Buluşmalarımızda sana tam bahsedecekken susuyordum.

Bir türlü söyleyemiyordum. Seni ilk gördüğümde içimde büyük bir mutluluk şarkı söylerken kuytuya sinmiş korkuda kıs kıs gülüyordu. Korkmuştum. Neden? Kimden ? Nasıl ? bilmiyorum ama korkmuştum. Ve düşündüm başıma gelir mi diye. Sonra sen gözlerime eskisi gibi bakmaz oldun. Üşüttün beni soğuk şehrimizde. Ve o boncuk gözlerini benden kıskandın. Yüzüme bakmadan "buraya kadar" dedin.

Zaman durdu benim için. Etrafta olup bitenden haberim olmadı. Sonra gittin. Beni öylece ortada bırakıp gittin. Bir daha seni hiç görmedim. Koca şehirde yalnız başıboş bir adam oldum. Ve her gün buluştuğumuz sahile giderek kokunu içime çektim. Sensiz bir hayat benim için çok zor olmuştu. Kimseyle konuşmuyordum. Şimdi ne yapıyorsun bilmiyorum. Beni düşünüyor musun ? aklına geliyor muyum ? her defasında telefonu elime alıp numaranı açıp arama tuşuna elim giderken aniden çekiyorum. Sahi senin tüm fotoğraflarını da silmiştim. Arada sosyal medya hesaplarından bakıyorum. İçim acıyor. Kimseye bir şey anlatamıyorum. Sahi kendime bile anlatamazken kime ne anlatacağım. Biliyordum aslında. İçimde ki o korku gerçek oldu sevgilim. Sana diyemediğim şey. Yoksun artık ve benim Kortuğum Başıma Geldi...