Don't go

2 Julian?

Ik druk op verdieping 4, de verdieping waar het sportgedeelte zit. Ik kleed me om en loop naar de loopband waar ik als volgt 8 km op ren. Als ik klaar ben doe ik nog wat buikspier en bilspier oefeningen.
Als ik klaar met sporten ben en er inmiddels 2 uur verstreken is loop ik terug naar m'n appartement om te gaan douchen en op te cleane.
Als ik één gang verwijderd ben van mijn appartement loopt er een jongen van denk 19 jaar uit de lift waar ik bijna tegen op liep.
"Ooh sorry" zeg ik ongemakkelijk en als ik zie dat hij een grote verhuisdoos in z'n handen heeft stap ik een stapje naar achter. Als ik wil doorlopen steekt hij een hand uit. "Hoi ik ben Julian" ik schud zijn hand en vraag, "kom je hier wonen?" "ja, leuk kennis te maken ik denk dat ik je nog wel een keer zie" " ja integendeel Juultje trouwens, doei" en zo sluit ik het gesprek.

Als ik binnen stap dan zie ik 2 grote boodschappen tassen. "Hallo!" Schreeuw ik. "Hallo" "hoi" hoor ik Bel en Saar zeggen. Ze komen binnen lopen en vragen of ik de tassen wil uitpakken en doe dat dan ook. Als ik alles in de koolkast heb gepropt zie ik dat het 2 uur s'middags is, tijd om middag te eten. Ik bak een ei met wat paprika ui en tomaat en dat leg ik op een geroosterde boterham.
Als ik men lunch op heb ga ik wat aan m'n school werk zitten. Ik pak m'n laptop zet m'n bril op en pak een bakje borrelnootjes. Het is misschien zondag, maar morgen moet ik gewoon weer naar de universiteit.
Als ik 3 uur heb gewerkt merk ik dat het al half zeven is.
Vandaag moet ik koken, dus ik ga voor pasta schelpjes met salade. Ik zet lekkere mee zing nummers op en als ik de tomaten wil beginnen te snijden komt Bel de keuken in en zet m'n muziek uit.
"Nee dat heb je zo net niet gedaan" zeg ik gesjokt. Mij storen tijdens mijn muziek mee krijs/zing moment kan gewoon niet echt niet. "Sorry maar ik heb je advies nodig" ze kijkt me zielig aan. " uuuugh oké oké vertel" Terwijl ik verder ga met het koken verteld zij een heel levens verhaal over jongens.
"Ik vind dat je gewoon met hem moet praten" zeg ik uiteindelijk. "Denk je?" "Ja". Ze bedankt me en loopt dan weer naar het terras.
Dit is waarom je niet aan jongens moet beginnen alleen maar drama.
En nu vragen jullie je zeker af, heb je al veel ervaring met jongens. En ja ik heb 3 vriendjes gehad, 1 toen ik 14 was en dat was al na 2 maanden uit, want hij wou nooit afspreken daarna kreeg ik op mijn 15e nog een vriendje en het ging uit omdat hij ondertussen met een meid zat te daten uit de 5e. En toen ik 17 was kreeg ik weer een vriendje en daar ging het uit, omdat hij was vreemd gegaan en toen had ik hem vergeven, omdat als ik bij hem was ik mezelf kon zijn en we konden zoveel lachen altijd, maar ongeveer een half jaar geleden heb ik hem verloren aan een auto ongeluk.
Misschien is dat de reden dat ik me niet zo snel aan iemand wil binden. Ik ga dan ook best vaak naar z'n graf omdat in dan het gevoel heb dat ik even met hem kan praten. Ik doe het laatst wel wat minder vaak maar het is misschien een beetje overdreven om elke maand te gaan.
Ik app Lois even, want die heb ik al lang niet gezien terwijl ze hier toch echt woont.
Als ik een appje terug krijg met
"Sorry dat ik opeens weg was maar m'n oma die zit in het ziekenhuis. Ik wou jullie er niet mee lastig vallen.  ik kom morgen weer terug ik blijf vannacht bij haar, ze kan wel wat gezelschap gebruiken"
Haar oma is  misschien  al 85 ik weet dat ze nog steeds zo hecht is met haar oma en het idee dat ze haar oma een keer verliest is pijnlijk.
Ik app terug dat haar oma geen betere kleindochter kon wensen en dat ik morgen zal koken.

Het idee dat iedereen een keer dood gaat vind ik eng, net als dat je der bij stil staat dat je ouders er op een dag niet meer zijn. Het zou zo'n groot gat achter laten. Okal is dat dan misschien nog heel ver weg alsnog is alles wat ver weg is ooit dichtbij.
----
Ik ben de laatste maanden erg in me zelf gekropen door de dood van m'n liefde en vriend. Maar het voelt alsof die leegte niet opgevuld wilt worden. Ik was altijd erg hyper en deed veel met m'n vriendinnen  en dat is laatst een beetje weg gedompeld daarom zit ik sinds een week in therapie om die lege plek of juist een opgevulde kuil uit te legen en te vullen met gevoelens die ik wel wil. En ik kan zeggen dat het wel werkt ik doe al steeds meer met m'n vriendinnen. En Lois is dan toch m'n bestie waar ik het meest mee doe, we delen een soort van hetzelfde brein namelijk en dan heb ik natuurlijk ook vrienden die niet bij mij wonen als, Damon mijn beste vriend waar ik altijd overnacht op dinsdag, want hij woont erg dicht bij school en dan moet ik al om 8 uur op school zijn en ik kan erg goed overweg met hem. Dan heb je nog Stef  en die ken ik al 14 jaar en zij is gewoon echt iemand waar je lekker mee kan praten.
En m'n werk maatjes natuurlijk.
M'n vrienden steunen me dus ook heel erg op dit moment ook omdat ik een maand zwaar depressief ben geweest, maar het gaat heel goed nu tegenover die tijden.
Ik probeer mezelf ook zoveel mogelijk te helpen.

---

Als we met z'n alle hebben avond gegeten op het terras, kijken we met z'n alle de film 'de kleine zeemeermin' en na die film ben ik zo moe dat ik maar ga slapen. Ik doe m'n pijama aan geef iedereen een welterusten  knuffel en stap dan lekker onder m'n dekens om in slaap te vallen.

Als ik het liedje Man down van Rihanna hoor weet ik dat ik moet opstaan, het is mijn wekker namelijk.
Ik loop naar de badkamer om te gaan douchen, maar als het me opmerkt dat de voordeur openstaat, trekt m'n aandacht van het douchen weg en loop ik naar de voordeur. Als ik de gang door kijk is er niemand te bekennen waarschijnlijk is soof vergeten de deur te sluiten zij moet maandag altijd 8 uur de deur uit en ik moet maandag altijd half tien de deur uit. Ik sluit de deur en ga douchen. Ik doe vandaag een jumpsuit aan met bloemetjes, want de manier waarom je je kleed beïnvloed de kijk van mensen op je als persoon. Misschien zie ik er nu heel vrolijk uit en dan word ik misschien ook wat vrolijker.

Ik maak wat havermout klaar en maak Bel wakker want zij moet altijd 10 uur de deur uit en zij komt der bed weer niet uit. Saar begint pas om elven en Lois en ik altijd samen maar die is er nu niet. We zitten allemaal op de zelfde school, maar we doen wel verschillende  dingen en soms zitten we wel bij elkaar en dat is dan ook heel gezellig.

Ik eet snel m'n ontbijt op en loop dan richting centraal dat maar 5 minuten lopen is. Ik stap in de trein en kan nu lekker een half uur in de trein zitten.

Dit was dan het tweede hoofdstuk. Ik probeer het zo leuk en aantrekkelijk mogelijk te maken om te lezen, maar het is nu allemaal wat depri enzo en ik hoop dat dat niet erg is, want ik wil ook dus jullie lezertjes er bij kunnen lachen. Maar dit is natuurlijk pas het begin enzoootjes dus ja. Als jullie nog wat tips hebben ik hoor ze graag
Hugs Minna