Passenger Seat: Love is in the air

Chapter 1: DARK CHOCOLATE

PASSENGER SEAT: LOVE IS IN THE AIR

written by:SeRenIty_23

PROLOUGE

    It's amazing how two people find their place in each other's warmth, how they manage to build friendship inspite of

 each other's differences.it's magical how two strangers found love in this wide jungle and think of growing old with each other , dreaming of their future under the starry night.that special feeling of love give spark in our life, knowing that somewhere out there, there's someone who always feel the same and exact feeling your heart also feel . Love comes the least you expected,it may approach you in a very distinct situation giving you a diverse reaction, sometimes we are not aware that we already ignore the one who is destined to us. life is a matter of survival and love is a matter of constant sacrifice which is needed for our survival.

CHAPTER 1: dark chocolate

"Calling the attention of Ms.samantha aguilar, please proceed on the president's office for your job interview, thank you!"

.....kumakain ako ng favorite kong hershey dark chocolate nang tawagin ang pangalan ko nung secretary ng presidente ng josephine airline na pinag aaplayan ko ng trabaho, nag aaplay ako bilang isang flight attendant o stewardess, fresh graduate palang ako kaya medyo excited magtrabaho pangarap ko narin kasi ito simula bata palang ako, simula nang maulila ako sa mga magulang ko pinangarap ko nang makalibot sa mundo, yun kasi ang plano ng pamilya namin noon bago pinasabog ang tourist bus na sinasakyan namin habang naglilibot sa japan , ako lang ang nakaligtas,,

*FLASHBACK*

actually dalwa kami si nathan yung isa, magkasama kasi kami nun bumibili ng chocolate tapos pagdating namin sA bus ayun hindi na namin nagawang lumapit sa mga magulang namin halos hindi na nga maidentify ung katawan nila. dahil may mga kamag anak naman si nathan sa japan hindi ko na sya nakita mula nun, balita ko kinupkop na daw ng isa sa mga tita nya sa japan at hindi na ibabalik sa philippines, kaya ako ay solo flight pabalik sa pilipinas, parang hinabilin lang nila ako dun sa mga flight attendant at hinatid sa bahay ng tita ko sinagot naman ng embassy ng japan ang education ko at tourism ang kinuha ko at ngayon heto ako nagaaplay ng trabaho sa isa sa pinaka matagal nang airline company dito sa pilipinas.sana matanggap ako..

*END OF FLASHBACK*

"again calling the attention of ms.aguilar, if you are still interested in this job, please hurriedly proceed in the president's office now!" hala,, galit na ata.

 "yes mam, i'm sorry" nakita kong nagtatawanan na ung mga tao sa paligid kO.

sa sobrang kahihiyan ay nagdirediretso nalang ako sa office kung saan ako iinterviewhin. pagpasok ko sa office sumalubong doon ang isang pamilyar na mukha ,, hindi ko lang matandaan kung nagkita na ba kami dati.tiningnan nya ang resume ko pero blangko ang mukha nya

"ms.samantha aguilaR?,what can you offer to our company?" syempre kinakabahan ako,

first of all, pinakitaan ko muna si sir ng aking pamatay na smile.. :))) ngunit nagulat ako nung bigla syang tumawa ng malakas na halos malaglag sya sa kinauupuan nya,

"excuse me sir,is there any problem with my smile??" nakakapikon na sya ha.

halos hindi nya masagot ng ayos ang tanong ko kasi hindi nya mapigilan ang pagtawa.

"oops, i'm very sorry, you just remind me of someone, would you mind going to the bathroom and perform some hygeinic procedure like brushing your teeeth? " hal0os lumubog ako sa kinatatayuan ko nang maalala kong kumakain nga pala ako  ng dark chocolate nung tawagin ako nung secretary at hindi na nakapagpaganda este nakapagprepare,

 umalis muna ung antipatikong gwapong lalaki na yun ako naman pumunta dun sa bathroom sa loob ng office nya yun kasi ang sabi nya, buti nalang girl scout ako at nakapagdala ako ng toothbrush,, nakakahiya talaga,, inayos ko nadin ang sarili ko para pambawi naman..

..nakakahiya talaga, parang de javu ahh, nangyari narin kasi sakin ito nung nine years old palang ako. anyway medyo unforgettable yun kasi dahil sa dark chocolate na yun nakilala ko si santi.. di ko sure kung yun talaga ang name nya, yun kasi yung narinig kong itinawag sa kanya nung kuya nya mula nu naging favorite ko na din ang dark chocolate,, childhood friend ko si santi, ang sweet sweet nga nun, kasi kinomfort nya ako during those time na takot na takot ako sa loob ng eroplano.. pero may tampo ako dun ngayon, hindi nya kasi tinupad yung promise nya sakin.. hindi nya ako hinanap,, kaya naging isa nalang syang tuldok sa nakaraan ko.

    paglabas ko ,, nagulat ako kasi isang matandang lalaki na ang kaharap ko.

"oh miss aguilar my son told me what happen and i'm sorry about his attitude, so are you ready for your interview? by the way i'm mr.santiago jose palma the president of this airlines"

.. anu daww??sya yung mismong president nitong airlines? at anak nya lang yung kanina?? badtrip namn oh, at talagang ikinwento pa nya sa papa nya ang mga nangyari,, tsss. kakahiya

"nice meeting you sir palma, sorry po talaga dun sa kanina nagulat po kasi ako nung tawagin ung pangalan ko eh kumakain po ako nun ng cho.." "no need to explain ija, so let's start the interview?"

 "yes sir! " naging maganda namaan ang takbo ng interview namin, para nga lang kaming magtatay na nag uusap, napaka comfortable kausap ni mr.palma, he remind me of my late father hindi katulad nung arroganteng anak nya na ngayon lang ata nakakita ng taong kumakaing ng chocolate.. hmmppp.

    paglabas ko ng office nakita ko  nanaman ung anipatikong anak ni sir.palma at hanngang ngayon ay nakabungisngis padin ang mukha.

"anu natanggal mo na ba ung mga tinga ng chocolates dyan sa ngipin mo??" at saka tumawa nanamn ng malakas,,

"wala ka na ba talagang gagawin kundi tumawa  nang tumawa at insultuhin ako??" galit kong isinigaw sa kanya

"sorry miss ha? e nakakatwa namn tlaga e,, i'm looking forward to work with you, sana matanngap ka para may maiinis ako lagi, oops joke lang :) uuna na ako ha may flight pa kasi ako"

s**t ang kapal nang face nya porket anak lang sya ng president ng kumpanya, as if naman gusto ko sa kanya makipag usap... ang hangin nya, bagay sa propesyon nyng pagiging piloto. hmmmp.. makauwi na nga lang

end of chapter one.........

...vote po,, :) tnx, God bless