Passenger Seat: Love is in the air

Chapter 8: THE SURPRISE

LOVE IS IN THE AIR

 written by: Serenity_23

CHAPTER 8:THE SURPRISE

SAM'S POV

...ready na ako sa first day ng trabaho ko,, sino kaya yung kakaunin namin sa japan?? hmmm,, 2pm pa naman yung flight namin kaya nakiusap muna ako kay mr.president kung pwedeng dumalaw muna ako sa puntod ng mga magulang ko,,, pinag sama sama kasi nila lahat sa isang sementeryo yung mga labi nung mga nasawi sa japan ,,kasi nga diba hindi na maidentify yung mga katawan nila,,

..mas maganda narin yun kasi kahit papano alam kong andun lang sina mama at papa,, buti nalang pinayagan nila akong makadalaw..

"mama, papa,, unti unti ko na pong natutupad ang mga pangarap ko,, first day po ng trabaho ko ngayon as flight attendant,, mauuli ko na po ang mundo gaya ng pinapangarap natin nung bata palang po ako,, sana po masaya kayo dyan sa kinalalagyan nyo ngayon,, "

bigla nalang akong may naalala,,,

"i'm sure kung nasan man ang mga parents mo, masaya na sila, pero malulungkot sila,,"

"ha? bakit naman?" tanong nya

"kasi lagi kang umiiyak,, tapos lagi kang nakasimangot, kaya para maging masaya sila,, lagi kang magsmile ha?"

naalala ko yung mga panahong sinabi sakin ito ni gab,, dun ko kasi narealize na siguro nga ay tama sya,, na kailangan kong harapin ang bawat pagsubok na darating na mag isa,, pati may mga tita naman akong nag ampon sakin at syempre lalong sumaya nung ipinanganak nila si mylene,,

teka,, ngayon nga pala ang dating ni gab galing japan,,, sana naman magkausap na kami,, kasi diba yung huling text nya ay gusto nyang magkausap kami tas miss na nya ako?? haaayy,,

pagkatapos kong makipag usap kina mama at papa,, nagpaalam na rin ako,, mag aayos pa kasi ako ng sarili ko,, 12nn na at hindi pa ako nakakapananghalian,,

pagdating ko sa may gate, nakakita ako ng isang matandang babae na may tungkod,,patawid ata ng kalsada kaso maraming tao kaya hindi makasingit..

"ahm, lola, tulungan ko na po kayo.. tatawid ho ba kayo?" tanong ko kay lola

"a, ayy.. iha,, sa-salamat,," nakakatuwa naman sa pakiramdam kapag may natutulungan kang kapwa,,

pagkatawid namin,, nagpasalamat sya,, pero nagulat ako nang tawagin nya ang pangalan ko nung paalis na sana ako..

"sa-am" aniya ni lola

"po? kilala nyo po ako"pagtataka ko

"sinasabi ko na nga ba at balang araw ay magkikita din tayo,, " anu daw?? ang weird naMan ni lola,,

"ha? eh sino po ba kayO"

"kilala ko ang mga magulang mo,, binalaan ko kasi sila na wag nang ituloy ang bakasyon nyo noon sa japan kasi napapangita ko na may masamang mangyayari pero nagpumilit sila,, nung huli kaming nagkita kita,, nangako ako sa kanila na gagabayan kita kapag nawala sila,," anu daw?? nananaginip ba ako

"po? manghuhula po kayo?" tanong ko

"oo, wag ka sanang magpapadala sa pagkalito,, sundin mo lang ang sinisigaw ng damdamin mo at hindi ng utak mo,, may magbabalik mula sa nakaraan,, sana ay makuha mo ang tunay na ikaliligaya ng buhay mo" woaah,, magbabalik? sino yun? si santi?

"e lola, nakabalik na po sya,, matagal na.. nagkita na nga po kami eh.. kaso hindi nya ako kinakausap" malungkot kong sabi sa kanya

"hindi sya ang tinutukoy ko,, kasi matagal ka na nyang nahanap,, hindi mo lang iminumulat yang mga mata mo kaya hindi mo sya nakita,, "