Sahil

67 1 1
                                    

sessizce ağlamaya başladım. Sahilde taşların üstünde oturan aplat bir kız.Denizin sesleri arasında hıçkırarak ağlayan Kelebek. Ay'ın yansıması gözlerindeki ıslaklığın parlak görünmesini sağlıyor.Onu terk eden pislik ise şimdi kimbilir nerde kahkahalar atıyor.Sahilin yanından geçen arabaların sesleri arasında bir melodi gibi gelen deniz sesi bu aptal Kelebek'in huzur bulduğu tek yerdi.
.

..
Bir anda omzunda bir el hissetti.Bu hissi çok iyi tanıyordu,biraz bekledikten sonra irkilip arkasını döndü,arkasında hiç tanımadığı gri saçlı genç bi çocuk vardı, çehresi çok tanıdıktı ama çıkaramıyordu işte.Eli bu kadar soğuk biri nasıl bu kadar yakın ve sıcak hissettirebiliyordu?
Ben bunları düşünürken o sadece beni izliyordu gözlerinin mavi olduğunu o an farkettim, hiç bişey olmamış gibi arkasını dönüp iskeleye koştu.Orda biraz oturdu sonra kalkıp gidiyordu ki arkasından bağırdım;
"Seni tanıyorum,Gecemin Mavisisin".
•••
Evet arkadaşlaar ilk bölüm bitti umarım beğenmişsinizdir,yıldızlarınızı ve yorumlarınızı bekliyoruum. Sonraki bölümde görüşmek üzeree!.

GECENİN MAVİSİHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin