Slow hands

1

"Εύα μην το σκεφτείς καν να βγεις απο το σπίτι "

Η φωνή της δυνατή, διαπερνάει τα αφτια μου , κάνοντας με να κοκαλωσω μπροστά στην πόρτα .

"Ελα τώρα μαμά , εχω πάρει μια μπάρα μαζί μου "

Λέω γκρινιαζοντας , θα αργήσω στο μάθημα και αυτό δεν θα αρέσει στον μπαμπά μου .

Τα τακούνια της μαμάς ακούγονται απο την κουζίνα και η αυστηρή μορφή της εμφανίζεται στο σαλόνι δίπλα στην εξώπορτα .

Τα γκρι  ματια της, τρομακτικά ίδια με τα δικα μου, με κοιτάνε μεσα απο το μαύρο σκελετό τον γυαλιών της και τα χέρια της σταυρώνουν κατω απο το στήθος της , πανω απο την άσπρη λερωμένη  ποδιά της .

"Η μπάρα δεν ειναι πλούσιο φαγητό νεαρή μου "

Μου κάνει με το χέρι της να περάσω στην κουζίνα και ξεφυσώντας την ακολουθώ .

Το μάτι μου πέφτει πανω στην φρουτιερα και αγνοώντας το πλούσιο πρωινό που έχει φτιάξει , με ομελέτες και μπέικον , αρπάζω ενα μήλο .

Στην μαμά πάντα της αρεσει να μαγειρεύει κάθε ώρα της ημέρας , αλλα εμενα δεν μου αρέσει να τρώω πολυ το πρωί .

"Ορίστε , ξέρεις τι λένε , ενα μήλο την ημέρα και τα λοιπά και τα λοιπά , τα λέμε μανούλα "

Χαιρετάω και τρέχω κλείνοντας την πόρτα πίσω μου .

Ξεφυσάω και δαγκώνοντας το μήλο μου αρχίζω να περπατάω προς το σχολείο .

Ή όπως έμενα μου αρέσει να το αποκαλώ , η πρωινή μου κόλαση .

Ναι καλά καταλάβατε , μισώ το σχολείο, παρόλο που είμαι μια από τις καλύτερες μαθήτριες στην τάξη μου .

Και αυτό συμβαίνει γιατί δεν έχω καθόλου φίλους .

Οοοο ναι καλά ακούσατε , η Εύα Χόλντεν δεν έχει καθόλου φίλους , είναι ξενέρωτη , φυτό και τα αγόρια απλός την αγνοούν .

Καλώς ήρθατε στην καταπληκτική γεμάτη εκπλήξεις ζωή μου .

ΝΟΟΟΤ .

Καλώς ήρθατε στην βαρετή μίζερη χωρίς περιπέτειες ζωή μου .

Ναι , νομιζω πως τώρα ακούστηκε πιο φυσιολογικό .

είμαι τόσο ντροπαλή που δεν έχω ούτε μια φίλη, οπότε κάθε μέρα καταλήγω να κάθομαι μόνη μου στο προαύλιο του σχολείου μου με την μπάρα σοκολάτας μου κοιτάζοντας όλες τις παρέες του σχολείου μου να χασκογελούν .