ျဖဴလြလြ လက္ေခ်ာင္းေလးမ်ား၏ထိပ္တြင္ အေရာင္ျခယ္သထားျခင္းမ႐ွိေသာ ပန္းႏုေရာင္လက္သည္းခြံမ်ားက မနာလိုစရာေကာင္းစြာ တည္႐ွိေနသည္။ စုတ္တံတစ္ေခ်ာင္းကို ကိုင္ကာ အေသးစိတ္ျခယ္မႈန္းေနေသာ ပန္းခ်ီကားက ဆြဲေသာလက္ႏွင့္အၿပိဳင္ လွခ်င္တိုင္းလွေနေလသည္။
ဒါကိုပဲ ၾကည့္ရင္း ေမ တစ္ေယာက္ ဘုန္းထက္္႔ ကိုမနာလိုျဖစ္တယ္။
ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္က ဒီေလာက္လွေနဖို႔လိုလို႔လား။ ေမ မိန္းမပီပီ သဝန္တိုိုေနတတ္တာလား ဟုေမးလ်ွင္ မွန္သည္ ေမ ဘုန္းထက္ကို သဝန္တိုသည္။ ေမ့လို မိန္းမမ်ိဳးကို ဘုန္းထက္လိုေယာက်ာ္းမ်ိဳးက သစၥာ႐ွိ႐ွိခ်စ္ဖို႔ဆိုတာ အရမ္းစိတ္ကူးယဥ္ဆန္တဲ့ အရာမ်ိဳးလို႔ ေမ့ ဦးေႏွာက္က လာလာသတိေပးေနတာ ခက္သည္။ ေမ ဘုန္းထက္ကို ဘယ္မိန္းမလက္ထဲမွ အပါမခံႏိုင္။
အတၱႀကီးသည္ ဆိုလည္း႐ွိပေစ ေမ သာ ေမာင့္ရဲ႕တစ္ဦးတည္းေသာခ်စ္သူပင္ ။စဥ္းစားရင္း ျပံဳးေနေသာ ေမ့ကို ဘုန္းထက္ လွၫ့္ၾကည့္ရင္း ျပံဳးလိုက္သည္။ ဒီေကာင္မေလးကို ဘုန္းထက္ ျဖစ္ႏိုင္လ်ွင္ ႏွလံုးသားထဲေသာ့ခတ္သိမ္းထားခ်င္သည္။ သူမ်ားေတြ မျမင္ေပမယ့္ ဘုန္းထက္
ဝသုန္ ရဲ႕ စိတ္ကေလးကိုျမင္သည္။ ဒါေၾကာင့္ပဲ ေမႏွင္းဝသုန္ဆိုတဲ့ေကာင္မေလးကို ဘုန္းထက္ ခ်စ္မိသြားခဲ့သည္ေလ။ သူ႔လို ဝသုန္႔ စိတ္ကိုျမင္တဲ့ ေနာက္တစ္ဦးဆိုတာေပၚေပါက္လာခဲ့လ်ွင္.....
သူေခါင္းကို အလ်င္အျမန္ ခါရမ္းလိုက္သည္။ ဆြဲလက္စ ပန္းခ်ီကို အနားသတ္မ်ဥ္းေလး တစ္ေၾကာင္းဆြဲရင္း အဆံုးသတ္လိုက္သည္။ေဘးကိုလွမ္းၾကည့္ေတာ့ ေမ့ ခမ်ာ အိပ္ေမာက်ေနၿပီ။ ေစာင့္ရတာၾကာေတာ့ ပင္ပန္းသည္ထင္ အိပ္ေနလိုက္တာ ေဟာက္လို႔။ ဘုန္းထက္
ေမ့ ကိုအသာအယာေမြ႔ခ်ီကာ ကုတင္ေပၚတင္ေပးလိုက္သည္။ သူကေတာ့ကားေသာ့ဆြဲကာ coffee shopေလးသို႔ ထြက္လာခဲ့လိုက္သည္။