Now my eyes are open, but his eyes are closed.

~1~

A/N: Heeyy. Dus er waren een paar mensen die vroegen of ik nog een 2e deel wilde maken na his closed eyes. Eerst twijfelde ik of ik dat wel zou doen, maar toen kreeg ik toch een inspiratie golf. Ik wilde de mensen die his closed eyes hebben gelezen even bedanken. Ik zit nu op 7k reads! Thank youuu! Ik hoop dat het een beetje een leuk verhaal word.

"We zijn op break, Louis! Er bestaat zo iets als bij Modest! Weg gaan!"

"Ik weet het, maar da kan ik niet..."

Er was een lange stilte.

"Het spijt me Lou maar... Ik kan dit," Ik wees tussen hem en mij. "Niet meer."

We keken elkaar aan. Beide met rode ogen, met tranen op onze wangen. Hij met een kind en een vriendin, ik met niemand. Beide met een gebroken hart.

"Louis Tomlinson wordt een vader!"
"Louis Tomlinson heeft een nieuwe vriendin!"
"One direction op break, of break up?"
"Niall Horan brengt zijn 1e solo nummer uit."

"Ik hou van je, Haz." ~ "Ik ook van jou, Lou."

"Ik mis je Haz." ~ "..."

"Was je nu maar hier Ik mis je zo, Harry. Ik wil je bellen en vragen of je het 1e vliegtuig hier heen kan pakken. Ik weet niet meer wat ik moet doen. Het gaat zo slecht met mijn moeder, Haz... Ik heb je nodig. Ik mis je zo."

Ik verstuur het spraakbericht op WhatsApp. Het spraakbericht dat hij nooit zal horen. Geen een van de berichten die ik ooit heb verstuurd zijn aangekomen. Geblokkeerd. Opnieuw ontvolgt. Gewist. Gewist uit zijn leven.

Ik veeg de tranen van mijn wangen. Ik hoor een klop op de deur en Steve loopt naar binnen. "Hey." Ik geef hem een zwakke glimlach. "Alles oké?" Ik schud mijn hoofd en de zoveelste snik rolt van mijn lippen. "Oh Louis." Steve slaat zijn armen om me heen en drukt mijn schokkende lichaam tegen hem aan.

"Hij haat me." Fluister ik. "Louis. Dat is niet waar. Ik ga je geen uitleg geven waarom niet. Ja, je hebt misschien de verkeerde keuze gemaakt maar Harry haat je niet."

Steve kijkt me aan. "Voor nu kun je naar je moeder om te vertellen dat je zaterdag gaat optreden bij de x-factor." Zegt hij met enthousiasme. Ik knik. "Ik zie je later, Steve."

~~~

"Hey mama." Mijn moeder kijkt op. Ze ziet er verschrikkelijk uit. "Louis! Kom hier." Ze opent haar armen en ik vlieg er in. Haar geur dringt mijn neus binnen en meteen voel ik de tranen opkomen. "Louis wat is er?" "Ik ben zo bang mama. Ik raak iedereen kwijt en ik kan er niets aan doen." Haar grip om me heen verstevigt. "Oh boo..." Ze geeft me een kus op mijn voorhoofd.
''Lieverd. Tussen jou en Harry komt het wel weer goed. Hij houdt van je, Lou. En jij van hem. Als je een keer met de jongens afspreekt zie je hun ook weer. Bij Lottie en Tommy is altijd een kamer vrij, dat weet je.'' Ik kijk op.

''En jij dan?'' Mijn stem kraakt. Mijn moeder veegt de tranen van mijn wangen. ''Ik ben altijd bij je, Louis. Als ik niet hier ben, Ben ik hier.'' Ze duwt haar hand op mijn borst. ''En hier.'' De andere hand legt ze op mijn hoofd.

''Ik zal altijd bij je zijn, Louis.''
Ik slik het brok in mijn keel weg. ''Ik eh... Zaterdag mogen Steve en ik bij de X factor optreden. Misschien kun je het via de TV-''
''Niets ervan. Mijn zoon treedt op. Ik kom je live bekijken al is dat het laatste wat ik doe.''

Ik glimlachte naar haar. ''Ik heb er een dergelijk zin in, Louis. Ik ben zo trots op je!'' Ze trok me weer in een bot brekende knuffel. ''Ik hou van je, mam.'' ''Ik ook van jou, Lou.''

Ze had er zo veel in. En ik ook. Totdat ik een telefoontje kreeg. ''Louis... Hey met Dan. H-Het gaat heel slecht met je moeder, jongen.'' Zijn stem brak aan het einde van zijn zin. Tranen sprongen in mijn ogen en zo snel als ik kon ging ik naar het ziekenhuis.

Ik rende naar de afdeling toe en stormde de kamer binnen. Iedereen was in de kamer. Mijn ogen vonden die van Lottie. Ze keek me aan met tranen op haar wangen. Langzaam schudde ze haar hoofd. Mijn knieën werden slap. Lottie duwde zich uit tommy zijn armen en vloog me om mijn nek. Haar schouders schokten en ik begon te snikken. Samen zakten we naar de vloer. Ik voelde iemand anders tussen mijn armen kruipen. Ik keek op en zag dat het Daisy was. Ik duwde haar dicht tegen me aan. Iedereen lag in elkaars armen. De kamer was doodstil op het geluid van zachte snikken na.

Ik keek naar het bed waar mijn moeder op lag. Haar gen gesloten. Mijn moeder die er altijd voor me geweest is. In een klap weg. Langzaam voelde ik mijn wereld instorten.

Weg...

Alles vaagt weg.