Kaos (Perdenin arkası) (DURDURULDU)

Bölüm 2 -İyi kız, kötü kız

Yurt arkadaşlarımla videoyu birkaç kez izledik. Burası bir üniversite yurdu tabiki de konu uzun süre aynı kalamıyor. En son var olup olmadığımızı tartışıyorduk. Oraya nereden geldik hiç bilmiyorum.

Odama geriye dönüm, olanları biraz sindirmem gerekiyor. Bilgisayarımı açtım. Ünlü arama motoru olan amcamızdan yardım istemek için İnternet'e girdim.

Kaos nedir?

Karmaşa, düzensizlik, sonsuz boşluk. Hepsi benzer olan birçok açıklama vardı. Onu araştırırken farklı bir şey gördüm. Khaos. Sanırım bu arkadaşımız Yunan tanrıları arasında ilk ortaya çıkan ve kaosu temsil eden elemanmış. Kaosun benden önce birleştiği ölümsüzlerden biri olmalı.

Orandan Yunan tanrılarına geçtim. Saatler geçti. Artık geç olmuştu ama hala aklım sorularla doluydu. Ben tam olarak neyim? Her kültürde kutsal varlıklar veya değişik şeylerle bağdaştırılan çok farklı varlıklar var. Ben tek bir tanrının her şeyi yarattığına inanan birisi olarak bu varlıklara farklı bir gözle bakmayı başardım.

Uzun bir sürenin sonunda bir teorim vardı. Aslında bu teoriyi birkaç yerde daha okumuştum. Gerçi nerede okudum bilmiyorum. Bazı insanlar veya hayvanlar. Belli kavramlara fazla yaklaşarak onunla bir oluyorlar ve ölümsüzlüğü elde ediyorlar. Bu kavramın dünyadaki etkisi arttıkça da güç kazanıyorlar. Ölümsüz olduğumu biliyorum ve ayrıca kaos kavramıyla bir şekilde birleştim yani bu teori bana şu an çok mantıklı geliyor.

Her neyse yatma saati geldi. Araştırmaya daldığım için yemek yiyecek fırsatım olmadı. Gerçi aç hissetmiyorum. Ölümsüz olmanın artılarından birisi yemek yemeden yaşayabilmekse bu çok iyi bir şey bir ton parayı harcamaktan kurtulurum. Neye dönüştüysem dönüşeyim bu üniversite aklı bir farklı ya.

...

Sabah alarm çalmadan hemen önce gözlerim açıldı. Arada bir böyle şeyler yapma huylarım vardır bu yeni bir şey değil. Uyanacağım saati düşünüp yatınca o saatte uyanabiliyorum. Gerçi bunun için en az sekiz saat uyuyabilmiş olamam gerekiyor. Uykumu almadıktan sonra uyanmak çok daha zor. Alarmı kapadım ve giyinip dışarı çıktım.

Sabahın sekizi olmasına rağmen her yer parlıyor. Sanırım bu yeni bedenimle alakalı bir şey. Sokağın ilerisine doğru baktım. Sokaklar düz bir şekilde bağlı olduğundan ilerideki caddeyi bile görebiliyordum. Caddenin karşı tarafında yürümeye devam eden güzel kızı dahi kesebiliyordum. On üzerinden sekiz.

Rahat olun uzun uzun kızları kesen bir sapık değilim. Hala sevgilim olmadığı için birisini arıyorum. Görünüş her şey değildir diyorlar, çok doğru söylüyorlar. ''Her şey değil.'' deki gizli mesajı anlayan tek ben değilim değil mi? Evet görünüşte yer kaplıyor ama her şey görünüş değil.

Neyse bu konuyu geçelim. Yoluma devam ettim yoldan simit ve meyve suyu alıp çantama tıktım. Gerçi buralarda gevrek gibi bir şey diyorlar ama hala o kelime garip geliyor. Daha dört yılım var sanırım sonunda alışacağım.

Bu arada yeni fark ettim ama çantamda kitap defterden çok ıvır zıvır var. Bir defter var onun haricinde; şemsiye, yemek, yazlık bir mont. Sanırım çantam amacının dışında kullanılıyor.

Ek bir bilgi; hala aç değilim ama simit sadece aç olduğum için yediğim bir şey diyemem, yemekten zevk aldığım bir şey. Ölümsüz olduk diye yemeği bırakacak değiliz. Sadece artık zevk için yiyeceğim. Hala aç olmadığımı düşünürsek gerçekten de ölümsüzler acıkmıyor olmalı. Garip.

Kampüse girdim ve fakülteye doğru yürümeye başladım. İyi ağaçlandırılmış yolları sevdiğimi itiraf etmeliyim. Rüzgâr eserken sanki sahilde ağaçların altında yürüyormuş gibi hissediyorum. İzmir'in rüzgarının nemli olması bu hissemin sebebi olabilir.