Chapter 1

14 1 0
                                    

The Book

"We are about to head back to AVR, Jade. As for, we thought, hindi kami matatagalan. Eh mga choosy pa itong mga gago. Antagal makapagpili ng makakain." Sandra explained.

"Here's your bag," tinanggap ko ito at nagmamadaling kinuha ang school uniform ko para kunin doon ang phone ko.

"Why are you such in a hurry, Doth?" Laurence asked with an amusement on his face.

"Nothing important to all of you here. Wait, I'll do some calls. Please, you all shut up." I hurriedly typed Carl's name on my contacts and call him the moment I have read his texts that are all related to the book I let him borrow.

"Hello?" his a bit chipmunk voice was all I heard.

"Nasa seven eleven ako, where are you? I am sorry, I haven't texted you. The elimination has just ended." paliwanag ko, I sounded calm though.

"Okay lang. Kakalabas ko lang din naman sa school namin. Text nalang tayo." binalingan ko ang mga kaibigan kong nakikinig. Inirapan ko silang lahat dahil nag sisimula na naman nila akong asarin.

"Uyyy, nag lo love life na si NBSB." kantyaw ng kaibigan kong bakla, I gave him my middle finger and they all laughed exept the guy who's staring at me coldly.

"Sige. Ingat ka ah. Bye." sagot ko at tinapos na iyong tawag.

Everyone laughed hard after that phone call. As if matagal nilang pinipilit na huwag tumawa para hindi marining ni Carl iyong mga asar nila.

"Akala namin, mama mo ang tatawagan mo. Eh si love life lang naman pala." sabay tawa ng lahat. Naiinis na ako kaya kinuha ko ang bag ko na kinandong na pala ni Laurence at hinayaan silang lahat doon.

Ako:

Text mo lang ako 'pag nasa labas kana ng school. Mag bibihis muna ako.

Carl:

Okay, sure!

"Oh saan ka papunta?" Sandra asked me with a confused look on her eyes.

"Bihis muna ako." At naglakad na ako palayo.

"Jade, may utang kang chika samin ah! Hindi mo man lang sinabi kung anong naging resulta. Bilisan mong magpalit dahil excited ako.. hehe" sigaw ni Sandra na tinanguan ko lang.

Paano kaya kung nakuha ako bilang tig dala ng banner? May chansa pang magkaka pares kami ni Manuforte kung ganoon. I had been crushing on him my whole Junior High School. Si Carl kaya? Ano kayang magiging reaksyon niya? Hindi man lang niya ako tinanong kung kamusta ang elimination kanina. Baka nakalimutan niya lang.

Pupunta ngayon si Carl dahil isasauli niya na ang librong pinahiram ko. That was a Wimpy Kid. Pinahiram ko lang siya. Ewan din kung bakit sumagi sa isip kong pahiramin siya. Ni isa sa mga kaibigan ko, hindi ko pinahiram dahil natatakot akong ma crumpled iyon at masira. Sabi nga nila ang unfair ko daw. Mag ingat din daw ako dahil masyado ko dawng kina career ang ka fling ko. Eh crush ko si Carl nung grade 8 pero nawala agad, ngayon lang bumalik. Nag tetext kami kaya ayun.

He even courted me through phone. I basted him not because, I don't like him and his courting kind of style. I just think it is so sudden, He's moving too fast!

Papasok na ako nang may kumuha ng bag ko. He leaned and said, "Sige na. Get changed and I will wait here. I don't think you'll get done right away if you will bring your bag with you." I was so stunned that he held my shoulder and push me a bit just so the teacher can pass by.

Dammit! I thought I was alone when I was heading here? And, why does he care? Whatever. It is better that he's here so I could change faster.

"O-Okay.." He smiled then walk across the stairs to sit and wait for me there.

EntrenchedTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon