UMUT KUŞLARI

HASRETLE NASIL BAŞA ÇIKAR AĞAÇLAR

Hayatımın yası.

Solan mevsimim.

Adağımdır kırılan boynum.

Senindir al.

Bu bendeki kağıt kesiği.

Bu bendeki gün batımı.

Açamayan çiçek.

Küskün çocuklar.

Ve göğün bütün yağmurları hatırandır,al.

Şimdi bir dünyadır,denizini özleyen martılar.

Kök saldım yokluğuna,beni ancak bir ağaç anlar.

Hasretle nasıl başa çıkar ağaçlar?

Ya denizler nasıl ağlar?

Ah bu bendeki sonbahar.

Bu bendeki kırık dal.

Kanımda solan kırmızı,kirpiklerimde kar,hasretindir yar.

Hiç olmazsa rüyalarımda sar...