Everything

Chapter 1

Tinignan ko ang mga taong naglalakad sa aking harapan. Tinitignan ko sila habang nilalagpasan nila ang mesang aking inuupan, walang nagbibigay sa akin nang atensyon at mas gusto ko nang ganito.

Yung parang multo lang, walang nakakakita, walang may pake, kung buhay pa ba o patay na.

I looked at the slice of sandwich and a bottle of juice laid right in front of me on top of the table.

Kinuha ko ito kasabay nang aking pag-tayo mula sa aking kinauupuan, at nang akmang lalakad na ako papuntang may basurahan para itapon ang pagkain ko ay may humarang sa aking dinaanan.

Naramdaman kung tumigil ang mga tao para tignan kami. Tinaas ko ang aking mata, hindi ko iniwasan ang kanyang tingin.

His almond-shaped eyes and obsidian-orbs always looked like it would suck my soul out of my body.

Kristoffer Ahren dela Vega. Student Council President. Heir to a mutiple hotel chains. My fiancé.

"Follow me." he said before pursing his lips into a thin line and turning on his heels, walking straight out of the cafeteria. I was brought out of my trance when he turned to me once again and gave me a piercing stare.

Dala-dala ko pa ang aking sandwich and juice habang lumalapit ang hakbang ko sa kanya.

Huminto siya sa greenhouse nang eskwelahan. Nilagay ko sa bench ang juice at sandwich bago ko siya hinarap.

"What do you want?" I asked icily.

"Helena Clarisse Amethyst Llamanzano. Is that how you treat the person you are bethroted to? I thought that you're better than this." he said with a smug look on his face. This two-faced jerk. All I want to do it to punch him and wipe that smug look off.

"I said, what do you want?" sinabi ko ulit.

Hindi siya nagsalita, may kinuha siya mula sa kanyang likura, isang envelope na kulay dilaw. Inaabot niya sa akin at kinuha ko. Binuksan ko ito at kinuha papel na nasa loob.

I turned pale as soon as I noticed that familiar hand-writing. Hindi ko alam ang gagawin. Tinignan ko siya, at balik sa papel.

"What is this all about? Stop playing a joke on me! This is not funny at all!" sinigawan ko siya. "Kung sa tingin mo ay laro lang ang lahat nang ito, well you're wrong for thinking like that, Kristoffer!"

Pinunit ko ang sulat at tinapon ang mga piraso nang papel sa harap niya.

The nerve of that man to use other things on this.

Hindi ko na siya kailangang lingunin para makita na nakangisi siya na parang gago.

If he wants wants war, then I'll give him what he wants.

Uwian na nang maabutan ko sa labas nang gate si Kristoff. He was leaning on his car and I hate to admit this, but he looks really handsome in that position. Di naman maipagkakaila eh, kahit anong inis ko dyan sa lalaking yan eh gwapo pa din.

"Hey, princess..."

My hands are clenching into fists dahil sa sinabi niya, ulitin pa niya ang pagtawag sakin niyan eh tatamaan na talaga siya.

I saw him open the car's door for me, nilagpasan ko siya at binangga ang kanyang kataqan na naging dahilan nang muntikan niyang pagka-tumba. Sayang.

"Where are we going this time? Sino na naman sa mga matatanda ang may pakana nito?"

"Papa-lo. He wants to see the both of us together. Kaya please lang, Lena. Just pretend, even for now. Just now."

"Okay." I agreed, Kristoff's grandfather always had a place in my heart.

We arrived at a golf course, nakita ko ang isang matandang lalaking nakaupo sa loob nang clubhouse. Pumasok kami sa loob at agad kaming sinalubong nang lolo ni Kristoff nang isang napakatamis na ngiti. Niyakap ko siya nang napakahigpit.

"

I missed you, Papa-lo!" I beamed as I let go of him. Naramdaman kong nakatayo si Kristoff sa likuran ko.

"Na-miss din kita, iha. Di ka na dumadalaw sa bahay. Are you really that busy that you don't have time for this old man?"

Ngumuso ako pagkatapos sabihin iyon ni lolo, I heard Kristoff scoffing at what I did. Inapakan ko naman ang sapatos niya bilang ganti bago sumagot.

"I'm sorry, Papa-lo. I promise to visit you when I have a spare time. Andami ko kasing ginagawa for school ngayon."

Nakita kong tumikhim ang matanda bago binalingan si Kristoff.

"Kristoff, tulungan mo naman si Lena. Someday, when the both of you gets married, magtutulungan din kayo, kaya dapat simulan niyo na..."

Not this again, I inwardly groaned and was expecting for Kristoff na kontrahin ang sinabi nang matanda. Pero hindi iyon nangyari, ngumisi lang siya at tumango.

Nahihibang na ba to? Nakuha ang atensyon ko nang inilapag na sa mesa ang mga pagkain.