παγιδευμένος

21 7 2
                                    


Είναι αλήθεια,ένιωθα τον όμορφο ουρανό να με πνίγει. Και πονούσα πολύ, και πληγώνα οποιοδήποτε προσπαθούσε να δανειστεί τον πόνο μου. Και τα δάκρυα είχαν στεγνώσει στο μάγουλο μου, και το χαμόγελο ειχα χαθεί απο το προσωπό μου, και τα μάτια μου παρέμεναν ανοιχτά μόνο ως ψευδαίσθηση. Ημουν χαμένη, χαμένη μέσα στο άψυχο σκοτάδι μου, σερνώμενη από ολους τους αδίστακτους δαίμονες της ψυχής μου. Ξερνούσα κάθε αληθινό συναίσθημα που μπορούσα να έχω και δεν εκανα τίποτα γι'αυτό. Και ύστερα ήθελα να ουρλιάξω μέχρι να βγουν όλα τα απωθημένα μου, μα ήταν τοσο αργά πια, που ακουγόταν μονάχα ένας ψυθίρος. Ήμουν ένας απλός άνθρωπος, παγιδευμένος από την δυστυχία μου.

Από: Ξέρεις, εκείνον τον μοναχικό άνθρωπο που κορόιδευες για την απομόνωση του.

2.9.2016

Banned thoughts Where stories live. Discover now