"Pişmanım, gittiğim için pişmanım Jin."
"Olmaman için bir sebep yok zaten. Elbette pişman olmalısın. Şu açıdan bakarsan şimdi daha mutlusundur Namjoon."
"Değilim, değilim Jin. Ölüyorum. Biri boğuyor sanki beni."
"Sana söylemiştim. Bir kez daha gidersen dönmene izin vermem demiştim, Joon. Kendin istedin. İstedin ve gittin."
"Çok pişmanım. Kolların olmadan üşüyorum."
"Umrumda değil. Tercihini yaptın. Yanımda kalsaydın yaralarını sarabilirdim."
"Aptalım."
"Aptalım."
"Seni seviyorum."
"Senden nefret ediyorum."
"Söyleme böyle."
"Kendin söylerdin Namjoon. Sevgiden çok nefrete güvendiğini kendin söylerdin. Söylesene sevgilim; bana daha çok güvenmek için mi nefret ettirdin kendinden?"
Namjoon titreyen elleriyle telefonu kapatmıştı. Titreyen bacakları onu daha fazla taşıyamayacak hâle geldiğinde çöktü sırtını yasladığı duvarın dibine. Fazla eksik hissediyordu. Biraz da yorgun. Belki biraz da yalnız.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Drunk Calls•NamJin
Fanfiction"Beni neden sadece sarhoşken aradığını anlamıyorum Namjoon fakat artık rahatsız edici olmaya başladı." @litasaults
