Art Of Letting You Go

AOLYG 1

ART OF LETTING YOU GO
Chapter 1

***

NARI's POV

Isang buwan na simula noong nakipaghiwalay si Jimin sakin. Isang buwan na pala na walang komunikasyon sa isa't isa. Isang buwan na din pala akong umiiyak.

Just let him go Nari, just let him go...

No. I really can't.

Nakasandal ako sa sofa habang nakatulala na naman sa kawalan.

"Bangtan Sonyeondan"

Napalingon agad ako sa T.v na nasa harapan ko. Ipinapakita na naman sila sa News.

"Bangtan boys are hyping up their comeback with the release of ---"

Nag-flash isa isa ang muka nila sa screen. Ipinapakita kung paano sila iniinterview ng mga fans.

Nakita ko siya.

He smiled. Tumatawa pa siya habang nakikipagusap sa mga fans.

I acted like it wasn't a big deal, when really it was breaking my heart. Im not a selfish person na dapat makita ko rin siyang ganito katulad sakin pero bakit parang ang dali para sakaniya?

Im really happy for him kasi nakikita ko na siyang ngumingiti. I know he breaks my heart and he feels nothing. Nakapag move on siya like nothing happened. That situation hits me and a part of me died.

Biglang nagblack out ang T.v at napalingon ako sa naghagis ng remote sa sofa.

"Stop suffering yourself" Napapikit ako sa salitang yon.

"I'm not Lisa."

"hay nako. Ako pa ba yung lolokohin mo? Punasan mo nga yang luha mo."

Binato niya sakin yung tissue ngunit di ko yun pinansin, sa halip isiniksik ko na lang ang sarili ko sa sofa.

"Nari kumain ka na kaya. Hindi pwedeng ganiyan ka na lang palagi. Kung hindi ko lang alam na broken hearted ka iisipin ko na talagang nagpapakamatay ka na." Lisa is one of my cousin. Kapag hindi siya busy dito siya tumatambay sa dorm ko or minsan nakikitulog na din.

"kakain ako. mamaya." tipid kong sagot na para bang wala na siyang iba pang sinabi.

"You know what Nari? Ayokong manghimasok pero dahil pinsan mo ko may karapatan akong realtalkin ka.  Just please stop thinking about him because he's not thinking about you. Nakita mo naman sa T.v kung paano na siya nakamove on ng ganun kabilis  diba? Stop asa na please."

Tinamaan ako sa sinabi ni Lisa. But i don't care. Dinampot ko ang phone ko. Walang text at calls galing sakaniya.

"I'm Stupid." napangisi ako ng pilit at pinunasan ang bumagsak na luha.

Ang sakit isipin na hindi niya na ko iniisip ngayon. Wala na siyang pake sakin. Na dati kada oras kada ginagawa niya tumatawag siya sakin. Na dati hindi niya hahayaang mag alala ako sa kaniya. Kailangan ko na lang siguro tanggapin na tapos na nga talaga. I realized how pathetic I was to be crying over someone who didn't care.

"Umayos kana please. Next week na yung first public appearance mo sa T.v diba? ayusin mo sarili mo. Hindi pwedeng heartbroken kang haharap sa mga tao. Help yourself."

Next week na pala. Maguumpisa na ang pagiging solo artist ko. Haharap na ako sa maraming tao at magiging busy na ko. It can help para di ko na siya maisip. I know i have to move on but to be honest i really dont want to. I want him back. Mahal niya pa ko alam ko yun and i don't want to stop believing in it.