Benim hayattan anladıklarım birileri sevinirken birileri üzülür. Ben ise üzülenlerin arasında doğmuş zenginler için kendini paralayan bir ailenin içinde hayatımı sürdürüyorum. Ailem her akşam mutsuz bir tebessümle harabeye dönmüş evimize gelirken ben onların bir an bile olsa mutlu olabilmeleri için elimden geleni yapıyordum.
Meksika'da Teksas sokaklarında gezerken okullarda oyun oynayan çocukları gördüğümde bir an için sanki içeri gizlice girip onlara katılıp oynasammı diye düşündüm. Evet , belkide hayatımın şimdiye kadar en büyük deliliğini yapıyordum. Okul duvarından atlıyarak içeri girdiğimde bunun yanlış bir hareket olduğunu fakat geriye dönmenin çok zor olduğunu sezmiştim. Çünkü okulun güvenliğinden sorumlu olan kişi kulübesinden çıkmıştı. Güvenliğe yakalanmamak için sanki bu okulda okuyormuş gibi tavırlar sergiliyordumki aralarında tek başına satranç oynayan bir çocuk görmüştüm. Yanına gittiğimde kendisi çok bilmiş tavırlarıyla benle alay ediyordu. Gerçekten bu çocuğun yanına yaklaşmak doğrumu diye tereddüt ettim. Ben bunları düşünürken çocuk bana '' satranç oynamayı biliyor musun? '' dedi. Ben bilmediğimi söylediğimde kendisinin bana satranç oynamayı öğretebileceğini söyledi. Ben ise bunu kendisinin bilmiş hareketleriyle arkadaşları tarafından sevilmediğini gördüğümde hemen kabul ettim. Bana hangi taşların nasıl hareket edip bunların karşı tarafı nasıl yediklerini anlattı. Ben büyük bir dikkatle onu dinliyordum. Oyuna kendimi kaptırmış olmalıydım ki hava karardığında eve döndüm. Sanırım evde her akşamdan daha farklı bir boğucu hava vardı.sanırım babam Aldon kız kardeşim Felka'yı azarlamak üzere olduğunu farkettiğimde beni gördüler. Annem Iwona bana kızgın bir şekilde eve neden geç geldiğimi sorduğunda babamın geldiğini farketmemiştim. Babam bana bir tokat attı ve ...
Sanırım size duyma engelli olduğumu söylememiştim. Herkes ile beden dili aracılığıyla anlaşıyorum. Beden dilini kullanmayı bilmeyen insanlar ile yazıyla anlaşıyorduk. Annemin bağırdığını ise hislerimle ve yerin sarsılması ile anladım. Babam bana vurduğunda bayılmışım ve şu an bulunduğum yer hastaneydi.Doktora neler olduğunu sorduğumda bana ''Beyninde bir anlık sarsılma olmuş bu yüzden buradasın yarın kendini iyi hissedersen taburcu edileceksin'' dedi. Bir an için aklıma okulda tanıştığım çocukla Teksas Meyhanesi önünde buluşacağımız aklıma geldi. Hastaneden kaçış planlarını düşünüyordum. Sanırım bu benim adıma yeni bir macera olucaktı. Tanrıya dua ederek üstümdeki serumları çıkarıyordum.Böyle bir işe girmek gerçekten zor olucaktı hemde duyma engelli birisi için daha zor olduğunu biliyordum. Sanırım hastaneden nasıl kaçıcağımı bulmuştum...
