her ruha sızışımın ardından birkaç saniye geçiyor ve ben her zamankinden daha yıpranmış olarak sızıntıyı kapatıyorum. ruhlar beni yoruyor, bilirsin azizim , özellikle de bir formdan daha fazlasına ve bir benlikten daha başkasına sahip olanlarda.
biliyorum, biliyorum, bu kadar seçeneğin beni aslında heyecanlandırdığını söyledim ama aslının öyle olmadığını bilememe acizliğim yüzüme vurulmamalı. boşluktan öyle fırlayıvermiş bir yaratığın söylediği birkaç basmakalıp cafcaflı sözün gözünüzü boyamasına izin vermeyin, çocuklar. söylediğim üç dört kelimeden çıkarılabilecek en mantıklı şeyler bunlar olabilir.
yorgunum, azizim.
günahlarla ruh parçalarını yıkıyorum ve tozları parmak uçlarına getiriyorum. onları oradan oraya savuruyorum ve öyle işte.
tanrı değilim ama bu olamayacağım anlamına gelmiyor. işte, her şey tek tek savrulup gidiveriyor. ah, keşke şu yorgunluktan kurtulabilsem bir de.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
immersum
Spiritualmakus bir talihten ibaretim/ibaretsin/ibaretiz, kuzey rüzgarını kıvrımlarında hissedebilmen tek dileğim.
