Adam sevmişti kadını.Saçını, bakışını. En çokta deli tarafını. Dokunmadan sevmişti. En saf duygularla. Sonra korkar oldu uyumaya, uyanınca onu yanında bulamamaya. Öylede zordu ya yalnızca rüyalarında gördüğü aşkını şimdilerde hiç göremiyordu. Sabretti, umut etti olmayacağını bildiği halde olacakmış gibi bekledi. Ve o gelmedi. Umutlar tükendi, acılarda hiç dinmedi. Adam unuttu. Sevmeyi değil, sevdiğini hiç değil. Kendini unuttu, durmadan kanayan yaralarını unuttu. En çokta yapılan haksızlıkları. Hayat bu ya herşeyi unutan kalp, onu unutamadı.
