unexpected love

60 κεφαλαιο ηθικο διδαγμα💫

Αχχιλεας

Μπαινει μεσα στο δικαστηριο με την υψηλη κορμοστασια της ζουλωντας τα ψευτικα πλαστικα στηθη της.
Καποιος να σφουγγαρισει τα σαλια των ανδρών παρακαλω.
Θα γλιστρήσει,θα πεσει και θα θελουν να κατηγορησουν εμενα παλι.
Παλι θα την πληρώσει ο όμορφος πληθυσμός.
Τι σκέφτομαι παλι ο μπαγάσας...
Φοράει μια κοντη φουστα.Όμως οχι τόσο κοντη οσο  το υφασμα που  κάλυπτε τα χειρουργημενα στηθη της. Μπλουζα δεν μπορεις να το αποκαλεσεις.
Εαν εβλεπα την Αφρο έτσι θα την ειχα παει πάνω ,θα της ειχα αλλαξει τα φωτα και μετα θα της εβαζα μπουρκα.
Παλιος ωραιος καιρος.
Ας ξαναγυρισουμε στην Μυρτώ.
Τα κοκκινα μακρια μαλλια της ειναι τοσο σγουρά και κατσαρα που  ηντουσαν λιγο πιο κατω απο το λοβο της.
Το μακιγιαζ ηταν το συνηθισμενο της.
Ενα πασαλιμα με μεικαμ ή οπως στο καλο το αποκαλουνε αυτο.
Θυμαμαι να λεω στην Αφρο οταν πηγε να αγορασει αυτο το προϊόν να μην το κανει.
Δεν ήθελα να χασει την φρεσκαδα της,την νεότητά της.
Δεν την ηθελα να ειναι ψευτικη μπροστά μου.
Μακαρι να ηταν εδω,διπλα μου,να μου συμπεραστακοταν και να μου ελεγε οπως παντα αισιόδοξα οτι ολα θα πανε καλα.
Μακαρι να ηταν εδω.
Όμως δεν ειναι.
Και φυσικα η αναμνηση της δεν σβήνει αλλα παραμενει καθώς και τα λόγια της και αυτο με καθυσηχαζει.
Ισως ειναι καιρος να μην χασομερω και να αποκαλύψω οτι αλλη απο αυτη που κατευθυνεται στο βιβλιο ειναι η Μυρτω.
Ναι εκεινη με την οποια εχω κανει σεξ σε ολα τα μέρη του σπιτιου.
Ναι σε εκεινη που εσπαγα τα νευρα μου και το αγχος μου οταν με  στην δουλεια ή Αφρο.
Ναι εκεινη που ζηλευε η Αφρο.
Ναι εκεινη που προσπαθησε να με χωρισει με την Αφρο.
ΟΧΟΥ ΜΩΡΈ ΚΑΤΑΛΑΒΕΤΕ ΠΟΙΑ ΛΕΩ.
Πεφτω πανω στην καρεκλα και απλωνω τα ποδια μου καθως καθομαι καλυτερα.
Τελεια θα μου συρει τον εξαψαλο.
Μα φυσικα τι αλλο θα κανει.
Σκυβει καθως ορκιζεται και αρκετοι αντρες απο πισω κοιτανε προς τα κατω.
Λιγουρηδες τους αποκαλω.
Ομως δεν εχω το δικαιωμα αυτο.
Ημουν και εγω σαν αυτους καποτε.
Αλλαξα εξαιτίας του μεγαλου μου έρωτα.
Τούς κοιταζω.
Ισως δεν το εχουν βρει ακομα.
Η Μυρτω καθεται στην θεση της διπλα απο τον δικαστη και η δικηγόρος του αντιπαλου στρατοπέδο σηκωνεται καθως στρωνει το ταγιερ της.
"Κυρια Μυρτω απο οτι ξερουμε είχατε συννουσιασεις με τον κυριο Αχχιλεα"
"Φυσικά"λεει καθολου πονηρά.
Περίεργο.
"Μήπως ειχατε ποτε ακουσει οτιδηποτε για τον Μιλτο.μισιοντουσαν,ηταν φιλοι ,ηθελαν να κανουν κακο ο ένας στον αλλον?"
"Ναι μισιοντουσαν"και βουλιαξα στην καρεκλα μου.
Η δικηγόρος τον αντίπαλον μας κοιταξε υποτιμητικα.
Σιγουρη νικη θα σκεφτοταν
"Αλλα ποτε δεν θα έπραττε κατα αυτον τον τροπο.Ποτε δεν θα σκοτωνε κανέναν και αυτο σαν το εγγυωμαι εγω που ημουν διπλα του και ζούσα μαζι του.Ο Αχχιλεας ηταν πολλά αλλα δολοφονος δεν μπορούσε να ειναι ποτε.Ισως να του μιλουσε άσχημα ,να τον εβριζε και τον εκανε να φοβηθει αλλα μεχρι εκει,τιποτα παραπανω."
Την κοιτουσε έκπληκτος.
Αυτη ειναι η Μυρτώ?
Εκεινη με την οποια εχω κανει σεξ σε ολα τα μέρη του σπιτιου.
Σε εκεινη που εσπαγα νευρα.....
Ωωω σκασε επιτέλους.
Οχι παλι τα ιδια
Ναι αυτη είναι ψιθυριζει το υποσυνείδητο μου.
"Τι?"ψιθυρίζει μετα απο μερικά δεύτερο πια η δικηγορος και εγω προσπαθω να μεινω σταθερος ,να μην γελάσω ,να μην κάνω τίποτα.
"Μα....δεν τον μισείτε?"ρωταει
"Και τι σχεση εχει αυτο με την αληθεια?θα θελετε να αποκαλύψω τα προσωπικα μου συμφεροντα για να μπει καποιος αθώος φυλακη?πουτανα πουτανα αλλα εχω και υποσυνειδητο"
Η Μυρτω?
Η Μυρτω ειναι αυτη?
Καποιος μου κάνει πλάκα.
Μεγάλη πλακα.
"Ευχαριστούμε"ειπε ξινα ο δικηγόρος και εκατσε.
"Δεν θέλουμε να ρωτησουμε κατι"ειπε ο δικηγορος μου "ευχαριστούμε"
Η Μυρτώ κατεβαινει χαρωπα.
Επομένος ο μαρτυρας,ο κατηγορουμενος.
Σηκώνομαι πάνω καθώς κλεινω το κουμπι από το παλτο μου.
Ανεβαινω στην εξεδρα αφου ορκιστω και καθομαι αμετοχος περιμένωντας τις ερωτήσεις κοιτοντας τους δημιογραφους και τους ενορκους.
Η δικηγόρος σηκωνεται και κανει καλα οτι ξεσκονίζει το επιπλο και κάθεται
"Να μιλαμε στον ενικο?"ρωταει.
Την κοιταω περιεργα.
Τωρα αυτήν μου την πεφτει?
Ωχ θεε μου
"Δεν σας ξερω και απο χθες οποτε θα σας παρακαλούσα να μιλαμε στον πληθυντικό"
Και την αποστωμωσα και την νευριασα.
2 σε 1.
Τιμη!
"Πείτε μου κυριε Αχχιλεα"και τόνισε τις 2 τελευταιες λεξεις.
"Με τον Μιλτο δεν ειχατε φιλικές σχεσεις".δηλώνει.
Ουτε καν ρωταει.
Με κοιταζει
"Δεν θα απαντήσεις?"ρωταει.
"Σε ποιο? εγινε ερώτηση?"
"Δικαστή?"ρωταει σαν γατα
"Εχει δικιο.Δεν εντοπισα καμια ερωτηστη στην προταση σας"
Ερχεται πιο κοντα μου.
Ακομπαει το επιπλο μπροστά μου με τα χέρια της.
Μαλιστα....
"Δεν είχατε φιλικες σχέσεις σωστα?"
"Σωστα?"
"Για ποιο λογο?"ρωταει
"Την έπεφτε στην γυναίκα μου απροκάλυπτα μπροστά μου και στο προσωπικο.Είχαμε τις αντιπαραθεσεις μας."
"Και αυτο σας νευριαζε"κοιτούσε εχθρικα
"Ναι αρκετα μπορω να πω"εκμυστηρεύτηκα.
"Γιατι δεν τον διωχνατε?"ρωτάει
"Η γυναικα μου δεν ηθελε."απαντήσα
"Τον θεωρουσε φιλο της.Δεν ηξερε.Δεν εβλεπε.Ηθελα να το δει μονη της και να μην νευριάσει μαζι μου.Παρολα αυτα που τον αφησα, τους παρακολουθούσα.Ισως χρειαζοταν καποια βοηθεια..Ηθελα να δω αντιδρασεις της κιόλας οποτε..."και κουνησα τους ωμους μου δηθεν αδιοφορα.
Αυτο ηταν ψεμα βέβαια.
Η Αφρο είχε διαλέξει να παει μαζι του για ενα διάστημα αλλα προτιμησα να αποκριψω την αληθεια
"Μαλιστα.Η γυναίκα σας γιατι δεν ειναι εδω"και κανει ενα γυρο.
"Εγω της το ειπα.
Δεν ήθελα να με βλέπει σε αυτην την κατάσταση.Δεν το άντεχε και δεν άντεχα και εγω να με βλέπει ετσι"απαντησα
"Και γιατί δεν έρχοταν στην φυλακή να σας δει"έριξε τα στοιχεία μπροστά απο τον δικαστη.
"Σας εξήγησα.Δεν ηθελα να με βλέπει ετσι και να στεναχωριεται."απαντησα με ειλικρίνεια.
"Θελετε να μας πειτε οτι εσείς"και γελασε σαρκαστικα"ειστε τοσο ευαισθητος?"και γελασε.
Σηκωθηκα ορθιος.
"Πρωτα δεν σας επιτρέπω.Οπωσ ειπα και πριν δεν σας ξερω και απο χθες και δευτερον ειμαι επιρρεπής μονο σε εκείνη.Και μπορω να σας το αποδείξω"αποκαλύπτω
"Πως?"λεει σαρκαστικα
"Πριν λιγο καιρο ειχα φάει μια σφαιρα.Ευτυχώς ελαφρια και επέζησα όπως βλεπετε ομως αυτη η σφαιρα προοριζόταν για την Αφρο.Μπηκα μπροστα και την εφαγα για εκεινην.και τοτε ηταν η στιγμή που κατάλαβα ποσο την αγαπάω.Πως δεν μπορω να ζησω μακρια της.Οτι ειναι ο έρωτας της ζωής μου.Οτι θα εκανα τα πάντα για εκεινη.Τοτε ήταν που φοβήθηκα.Φοβηθηκα οτι θα έφευγε ,οτι θα την εχανα μια για παντα.Απο τοτε την προστατευα μέχρι θανατου γιατι ηξερα τι σήμαινε."
Γυρίζω στον δικαστη
"Αυτα μπορειται να τα βρειτε στα αρχεια της αστυνομίας .Ειναι ολα καταγραμμενα εκτος...από τα λογια αγαπης."
Οι ενορκοι ηταν εντυπωσιασμενοι.
"Δλδ δεν ήθελες να τον σκοτώσεις.Θυμήσου τι εκανε σε εκεινην.."
Εικόνες μου ήρθαν και είχα αρχισει να νευριάζω.
Ομως θυμήθηκα μετα την Αφρο.
Ωχχ θεε μου.
Ποσο μελο ειναι ολο αυτο?
"Εαν το εκανα αυτό,ηξερα οτι θα την εχανα...οποτε δεν εχω λογο.."
"Δεν εχω κάτι αλλο να πω.Νομίζω τελειωσαμε"Απάντησε εκεινη και καθισε.
"Τι?"απάντησα "για ποιο λόγο με κραρουσατε μεσα?"
"Ο μάρτυρας πεθανε με ανακοπη καρδιας σημερα το πρωι"
"Τι?"
Ο δικαστής χτύπησε το σφυρί ποθ μου θυμιζε αυτό που ειχε γιατρός στο χερι του καθως με χτυπούσε στο γονατο.
Ο αστυνομικος μπηκε μεσα και ηταν λες και ειδε φαντάσμα.
Περίεργο.
Βγήκαμε ολοι εξω.
Και ένιωσα την γλυκια ελευθερια να έρχεται.
Ο αστυνόμος με βρηκε
"Σου εχω καλα και κακα νεα.απο που θες να ξεκινήσουμε.?"
Καλα ρε
Αραξε
Χαλάρωσε
Ακου την ελευθερια και την ανεξαρτησία φωνάζουν απο μακρια.
"Γιατι εφυγες?"εκανα την ερώτηση Παρ όλα αυτα και δεν ειπα τίποτα αλλο.
"Ειχα μια διαίσθηση.Απαντά ομως."
"Τιποτα δεν μπορεί να μου χαλασει το κέφι"εκμυστηρεύτηκα.
"Μην το λες.Μην το λες."απαντάει
"Απαντά ομως"λεει
"Τα καλα"απανταω.
"Βρηκα την Αφρο"
Πετάγομαι.
Τιι?
"Την βρηκες?ΤΗΝ ΒΡΗΚΕΣ?ΠΟΥ ΕΊΝΑΙ?ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ?ΠΟΥ ΕΊΝΑΙ?"
Ρωταω χαρουμενος.
Που ειναι το κακο
"Αα εσυ θες αμεσως το κακο να μάθεις"ειρωνευεται
"Ρε απαντα"ουρλιαζω και ολοι γυρνάνε να μας κοιταξουν αλλα Ποιος νοιάζεται?
"Ειναι στο σπίτι του Χρηστου"
Και κάπως έτσι χαλαει η μερα σου.
Ηθικο διδαγμα:ποτε μην λες ποτε.
Xeyyy
Ελπιζω να μην με σκοτώσετε.
Και όντος ειναι στο σπίτι του Χριστού.
Οποιος βρει το λογο που ειναι στο σπίτι του Χρηστου θα του στειλω μήνυμα και θα τον ρωτησω εαν η ιστορια θα καταληξει με happy end ή όχι.
Βαλετε φαντασίααααα.
Σας λατρευω ολες.
Xoxo Angelina💋