unexpected love

ναι 62💎

Afro pov.
Let's find the truth.
Shall we?
Εχει βραδιασει για τα καλά.
Καθομαι σε ενα παγακι καθως αγναντεύω την θαλασσα.
Ολοκληρη θαλασσα και ουρανο με στερια εχω μπροστα μου και παλι δεν μπορω να τα θαυμασω.
Ενα ζευγάρι ματια με εμποδίζουν να δω καθαρα την τελειότητα τους.
Προσπαθω να ξεχασω αυτα τα ματια.
Να τα βγαλω απο το μυαλο μου.
Ομως ειναι αδυνατον.
Πως γινεται να ξέχασεις κατι που σου εδινε και σου δινει πνοη.
Κλεινω τα ματια μου και προσπαθω να παρω βαθιες ανασες.
Στιγμες περνανε μπροστα απο τα ματια μου.
Τις μερες που γελουσαμε.
Τις μερες που ημουν ο κοσμος του ολος.
Ολες αυτες οι μερες χαρας και ξεγνοιασιάς καταστραφηκαν σε μερικα δευτερολεπτα.
Ειρωνεία εε?
Τα χέρια μου ακομπανε το παγκακι και τα δακρυα ρεουν πανω στα μάγουλα μου.
Στο μονο που είμαι καλη ειναι στο να κλαίω.
Γιατι πρέπει να ειμαι τοσο αδυναμη?
Γιατι πρέπει συνεχεια να κλαίω?
Τοσα αναπαντητα ερωτήματα με κατακλυουν καθημερινα.
Θα ζησω.
Δεν θα καταστραφω εγω για εναν ερωτα.
Τα λογια του ομως με μαχαιρωνουν καθε φορα.
-
Δεν θελω να ξαναέρθεις
-
Τα λογια του με στοιχειώνουν ολη αυτην την ωρα.
Ποσες ωρες μπορει να εχουν περασει?
10 ισως και 11..
Και εγω ακομη δεν μπορω να βγαλω απο το μυαλο μου αυτες τις 4 λεξεις.
Τι μου συμβαινει?
-μου αρεσει που Ρωτάς-αναφέρει το υποσυνειδητο μου
-πονάς-δηλώνει και εγω δεν φερνω αντίρρηση.
Γιατι αυτο που νιωθω μοιαζει με πονο.
Ποναω.
Νιωθω χιλια μαχαιρια να με τρυπανε αμέτρητες φορες.
Αλλα θα επιβιωσω έτσι?
Ειμαι μια μαχητρια στην ζωη.
-κανενας δεν νικησε τον θανατο-και σιωπώ.
Δίπλα μου καθεται ενας κυριος και μαζευω διακριτικα τα δακρυα μου καθώς προσπαθώ να δειχνω ευπρεπης.
Φυσαω παλι διακριτικά την μυτη μου και δεν δινω καμια περαιτερω σημασια στον αντρα διπλα μου.
"Δεν αξιζει"πεταει την βομβα του στα ξαφνικα.
Γυριζω και τον κοιταζω λες και ειπε κατι κουλο.
Πως το ξέρει?αναρωτιεμαι.
Γυρίζει προς τα εμενα και το προσωπο του μου ηταν πολυ οικειο.
Μήπως τον ξερω εγω αυτον τον τυπο?ξανα αναρωτιέμαι.
"Εαν δεν σε θέλει μια δεν τον θες δεκα"αναφερει και κουνάει τους ωμους του λες και ειπε κατι απολυτα φυσιολογικα.
Λογικα μονο για τα δικα του αφτια.
Ενα λεπτό ομως.
Πως ξερει οτι δεν με θελει?
Μπορεί να διαβάσει τις σκέψεις μου.
ΕΑΝ ΕΙΝΑΙ Ο ΕΝΤΟΥΑΡΤ ΑΠΟ ΤΟ TWILIGHT ΛΑΘΟΣ ΜΕΡΑ ΔΙΑΛΕΞΕΔ ΝΑ ΈΡΘΕΙΣ.
"Μην ανησυχείς δεν διαβαζω το μυαλο σου"κρυφογελαει.
Τι αλλο θα ελεγε ενας που διαβαζσι μυαλα.Αλλωστε πως ξερει οτι σκεφτομουν αυτο?
Με κοιταζει στα μάτια.
1,88
Κάστανα σκουρα ατιμελητα μαλλια.
Καστανο βαθυ ματι.
Κορμοστασια.
Κοιλιακους.
Bad boy φωνάζει απο μακρια σαν τον...
ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΟ ΟΝΟΜΑ.
ΤΣΙΖ ΑΦΡΟ.
ΜΑΚΡΙΑ.
Φοραει ενα μαυρο t-shirt και ενα μπλε σκούρο παντελονι.
Τατουαζ ελαχιστα αλλα εμφανη στα χερια του.
Μου θυμίζει λίγο τον...
ΤΙ ΕΙΠΑΜΕ?
ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΟ ΟΝΟΜΑ.
ΜΗΝ ΤΑ ΞΑΝΑΛΕΜΕ.
Η ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥ ΣΤΥΛ ΜΟΥ.
Διακρινω ενα μικρο σχεδιο το καρπο του χεριού του.
Εμενα κατι μου θυμιζει αυτο.
Εμενα κατι μου θυ-
"NO WAY"
Το αγγλικο με μαρανε.
Σηκωθηκα πανω πιο γρηγορα και απο την αστραπη και τον κοιτουσα λες και ειχα δει εξωγήινο.
"Μπα μπα μπα δες ποια με θυμήθηκε"ειρωνευεται
"ΕΣΥ"τριριζω
"ΕΔΏ?"σταματάω για να παρω ανασα.
"ΜΑ ΠΩΣ?"αναρωτιεμαι
"Οποιος θελει μαθαίνει"απαντάει.
Ομγ τι κλισε.
Κατι αλλο προς το λαικο τουλαχιστον δεν υπαρχει😣?
"Μάλιστα"απαντάω
"Και τι θες εσυ εδω?"ρωτω απο περιεργεια.
"Ειδα φως και μπήκα"απανταω χαλαρα.
Πως ειδε φως?
Που μπηκε?
Μονο εγω το παιρνω μια διαφορετικο νοημα.
Μάλλον.
"Relax"μου λεει αραγμενος στο παγκακι λες και βρίσκοταν σπίτι του.
"Απλως σε ειδα πωε έβγαινες απο το αστυνομικο τμημα και σε ακολουθησα για να δω εαν εισαι καλα και μηπως κανεις καμια χαζομαρα."απαντάει
Ιου.
Ψυχακιας ειναι.
Με ακολούθησε.
Ελεγε το ενα μου ένστικτο.
Το αλλο ομως...
Αχχ τι ρομαντικό.
ΣΚΑΣΕ.
Επιβαλλω τάξη.
"Εχουν περασει απο τοτε 10 ωρες"του απανταω και σταβρωνω τα χερια μοθ.
Με κοιταει έντονα.
"Οκευ σκοτωσε με.Τωρα βρηκα το θαρρος να έρθω"σηκωνει τα χερια ψηλα.
"Ελα να σε παω σπίτι"προσφέρεται.
Θυμισου Αφρο τι σου εχει πει ο Αχ-ιγκρρ νομιζει οτι θα κανω ότι θελει εκεινος?
Φυσικα και οχι.
Καπουτ καρδια?
"Παμε"λεω.
Σιγα μην τον ακουσω.
Ενας ψευτης ειναι.
Που μου αραδιαζε ερωτεε και μαλακιες.
Γιατι να τον ακουσω τωρα?
Τον πιανω απο το μπρατσο και φευγλω μαζι του στο αγνωστο
///////
Μετα απο λιγεε ώρες βρισκόμαστε σπίτι του.
"Σπιτι μου δεν ειπαμε?"ρωταω
"Εγω ειπα παμε σπιτι.Οχι σπίτι σου"γελαει ειρωνικα
"Ελα"μου δίνει το χέρι του
Να μπω ή να μην μπω?
Εαν δεν μπω θα δειξω οτι φοβαμαι.
Δεν πρέπει να του δειξω κατι τετοιο οποτε....
Πιανω το χερι του και προχωράμε μεσα.
Το σπιτι του μοιαζει αρκετά με το δικο μας.
.....
Εννοώ τι δικό του
"Σου αρεσει?"ρωταει περιμενωντας μια απάντηση απο εμενα"ειναι ωραιο"αναφέρω.
"Χαιρομαι.Γιατι απο εδω και περα θαν ηθελα να μείνεις εδω"αναφέρει και ανοιγει το ουισκι.
"Τι??"ανάφωνω δυνατα.
"Ηρεμηση και κατσε"
"Τι να κατσω ανθρωπε μου?Με έχεις απαγαγει?Τι εχεις κανει?"
"Μην ταραζεσαι.Δεν κάνει στην κατάσταση σου"πινει λιγο απο το ουίσκι
"Πο-οια κατα-ασταση?"τραυλιζω
"Θα παίξουμε τωρα?"με ειρωνευεται.
Ξεροκαταπινω.
"Θα σε βοηθήσω με το παιδί και θα σε βοηθήσω να βγει ο Αχχιλεας απο την φυλακή"
Τι?
Πως?
Για ποιο λογο?
Τόσες ερωτήσεις.
"Θα σου τις λυσω μια μια"
ΔΙΑΒΆΖΕΙΣ ΤΟ ΜΥΑΛΌ ΜΟΥ?
"Θελω να αλλάξω.Θελω να γίνω καλύτερος άνθρωπος."
"Και τι με αυτο?"αντιλεγω.
"Ξεκιναω απο την αρχη και σε οποιους εκανα κακο ,θελω να τους βοηθησω.θελω να συγχωρηθω"
Μωρε δες εξελιξεις.
"Δεν σε πιστευω"αντιλέγω.
"Ωραια μην με πιστεύεις.Εγω θα βοθησησω τον Αχιλλεα θες δεν θες."μιλάει καπως αποτομα.
"Και που θα πας?αναρωτιεται.
"Σπίτι σου με την Μαρία?και με ολες τις αναμνησειε με τον Αχιλλεα ή θα μιλησεις στους γονεις σου για ολα αυτα που εγιναν?Μαντεψε τι θα γινει?Ισόβια τον βλεπω τον Αχιλλέα"
Δεν μιλαω.
Εχει δικιο.
Δεν πρέπει και δεν μπορω να παω στους γονείς μου.
Θα τα κανω ολα χειροτερα.
Τι θα κανω?
"Σου προσφερα να συγκατοικησουμε εδω..Σκεψου οτι με αυτον τον τροπο θα βοηθησεις και το μικρό μπομπιρα που ειναι στην κοιλιά σου.
Λοιπον.Τι λες?"
Τα ματια του πετανε φωτιές.
"Ναι"
Xeyyy
I AM BACK
ΔΕΝ ΉΘΕΛΑ ΠΟΛΥ ΔΡΑΜΑ ΚΑΙ ΤΑ ΛΟΙΠΑ.
ΛΙΓΑ ΕΙΠΩΘΗΚΑΝ ΟΜΩς ΆΛΛΑΞΑΝ ΤΑ ΠΆΝΤΑ.
SPOILER ALERT:ομιλία Αφρονκαι Αχιλλεα.Τελικά θα εχουμε happy end ή μηπως οχι?❤
Xoxo Angelina