Wala na talaga siya.Wala na ang bestfriend ko. Sino na ang kakampi ko? Sino na ang yayakap sa akin kapag gusto kong umiyak kapag napapagalitan ako ng parents ko? Lahat yun ay nag flash back sa memory ko. Sino na? Sabi ko.."eric, hindi pa talaga ako ready. Time pers muna,please Wag muna ngayon" baka kasi sakaling magkahimala..Ginigising ko siya.Inawat nila ako.Ang bigat sa dibdib.WALA na talaga akong magagawa.Wala na talaga siya.
Ngayon,isang taon na nakalipas. May hapdi pa rin sa puso ko sa pagkawala niya.. pero tanggap ko na. Paalis na ulit ako,at this time,wala nang nagaawat sa akin. At hindi na ang pagtakas ang rason ko kundi para mag move on. Lagi ko siyang dinadalaw. Lagi ko dinadalaw ang puntod niya. Lagi ko siyang kinakausap...
"Eric,whatever happens,tayo ay magkaibigan...forever...promise..:'("
The end
A/N:
tapos na po ang kuwento ni iris at eric..sana po nagustuhan niyo..and leave a comment and vote po.. sana po subaybayan niyo rin po ang susunod kong mga stories...thank you po ulit... ;)
