Bir gün her şeyden vazgeçeceğim.
İnandığım ne varsa, savunduğum,
Yıllarca arkasında durduğum,
O vazgeçilmez sandığım,
Her şeyden vazgeçecek bu yürek.
Sonra aynanın karşısına geçip,
Her şey küçük bir oyundan ibaretmiş diyeceğim.
Kendi kendime güleceğim belki de
Yıkılışıma, çaresizliğime,
İçimdeki bitmek bilmeyen o büyük yangınlara.
Kimseler anlamadı bunca zaman diyeceğim,
Belki de çokta önemi yoktu aslında diyerek,
Boş vereceğim.
Öyle ya, bazen boş vermek gerek.
Avutmaya çalışacağım yine kendimi,
Her zaman ki gibi.
Ama bu kez avunacağım bir şeyde olmayacak.
Her şeyi olduğu gibi bırakacak,
Artık yokum ben diyeceğim.
Yüzümde sadece bir tebessüm olacak.
İçimdeki o küçük çocuğu da alıp,
Yok olup gideceğim.
