Kan ve İhanet

Sonun başlangıcı

Karanlık bir sokakta eve gitmek için yürüyordu. Ortam o kadar sessizdiki kalp atışlarını çok rahat duyuyordu. Anlık
bi fısıltı duydu sanki. Sesle beraber sırtından göğsüne uzanan yakıcı acıyı hissetti. Görme yeteneği zayıflamaya başlıyordu nerdeyse. Elini acının geldiği yere koydu. Alaca karanlıkta pek seçememişti ama avucunda ıslaklık hissetti. Sıcacıktı henüz. Adım atmak istiyordu atamıyordu. Dizlerinde giderek çoğalan halsizlik onun olduğu yere düşmesine neden olmuştu. Sonra arkasına dönmek istedi. Kaburgalarındaki acıdan dolayı güçlükle dönebildi. Alacakaranlıkta bir insan silüeti görüyordu. Tüm gücünü toplayıp yeniden baktı. Gördüğü karşısında hayrete düşmüştü. Nerdeyse tüm zamanını beraber geçirdiği, üstelik daha iki gün önce hayatını kurtardığı dostu elinde susturucu takılmış tabancayla karşısında yaşlı gözlerle dikiliyordu. Belli belirsiz bişeyler duydu. Göremiyordu artık yere yatıvermişti. Kısa bi zaman sonra artık hareketsiz kalmıştı. Elinde tabancasıyla yaşlı gözlerle bekleyen genç adam dostunun hareketsiz kaldığını görünce hemen telefona sarıldı. Zamanı bitmek üzereydi. Telefon açılmıştı fakat karşıda ses yoktu. " tamam istediğinizi yaptım bırakın onları " dedi. İki çocuğu ve eşi rehin alınmıştı. Söylendiği yapılmazsa üçüde ölecekti. Telefon kapanır kapanmaz hızla dostuna koştu. Sarılmış yalvarıyordu affet diye. Mecbur kalmıştı ya o ölecek yada ailesi yok olacaktı.