'Ασπρα ή Μαύρα Φτερά

Κεφάλαιο 25

Σερένα

Ο Ματ διακρίνεται ξεκάθαρα ανάμεσα στο πλήθος της πίστας, με τα σοβαρά ρούχα του φρουρού να ξεχωρίζουν ανάμεσα στις επίσημες ενδυμασίες. Ο Ντέιμον ακολουθεί εμένα για μια φορά, λες και εγώ είμαι επικεφαλής αυτής της βραδιάς, παρόλο που δε ξέρω τι μου γίνεται. Τίποτα από αυτά δε μετράει τώρα.

"Ματ... Λοιπόν, θα με σκοτώσεις",ξεκινώ με την αυτοπεποίθηση στο χώμα.

"Τι έκανες αυτή τη φορά? " ρωτά αυτός, όχι τελείως σοβαρός. Δεν έχει καταλάβει ακόμα.

"Βασικά δεν είναι το τι έκανα εγώ... Δηλαδή, έκανα, αλλά δεν επείγει αυτό... "

"Ένα ένα, Σερένα " μου λέει ο Ματ. "Παρτα από την αρχή ".

"Αποκλείεται, είναι υπερβολικά πολλά". Δεν υπάρχει εύκολος τρόπος να το πεις αυτό.  "Κοίτα, το πρόβλημα είναι πως αρκετά παιδιά απτό σχολείο σχεδιάζουν να το σκάσουν και να πάνε να κυνηγήσουν δαίμονες. Απόψε", πρόσθεσα, γουρλώνοντας ακόμα περισσότερο τα μάτια του Ματ, που το χαμόγελο του εξαφανίστηκε αμέσως. 

"Σκατά! " βρίζει εκείνος και προχωρά προς το μέρος ενός γειτονικού φρουρού.

"Ματ!!!!" φωνάζω, προσπαθώντας να τον σταματήσω. "Αν καλέσεις γενική επιστράτευση τώρα, θα τους κάνεις απλά να θέλουν περισσότερο να φύγουν. Εξάλλου, υπάρχει ένα μικρό θέμα με το δυνατότερο δαίμονα της κόλασης να έχει δραπετεύσει. Κάτι για το οποίο δεν έχουν ιδέα, Ματ."

"Τι κάνεις;;;" ρωτά αυτός, δείχνοντας με το βλέμμα τον Ντέιμον. "Σε πόσους το έχεις πει;;"

"Δε το είπα, Ματ!!" απαντώ, και η φωνή μου εντελώς αναίτια ραγίζει, σαν να έχω μόλις ομολογήσει το χειρότερο έγκλημα. "Δε το είπα και τώρα δε ξέρουν τι κάνουν, και θέλω να τους σταματήσω με κάποιο τρόπο, μα δεν έχω ιδέα πώς."

"Δεν το είπες σε άλλους;;"

"Το είπα σε κάποιους..."

"Τα'κανες θάλασσα, Σερένα" μου λέει ο Ματ.

"Ξέρω" απαντώ σιγά, παρόλο που δε ξέρω πού ακριβώς την έκανα τη βλακεία, τι θα'πρεπε να κάνω διαφορετικά. Ο Ματ με κοιτούσε με ένταση, χωρίς να δίνει σημασία σε κανέναν, ούτε καν στον Ντέιμον, που στεκόταν δίπλα μου τόση ώρα χωρίς να'χει προφέρει λέξη.

"Συγνώμη" λέει εκείνη τη στιγμή ο Ματ. "Δεν έπρεπε να στο πω. Δεν είναι δίκαιο να σε κατηγορώ. Τώρα, άσε τα υπόλοιπα σε μένα. Θα βρω έναν τρόπο να το διορθώσω αυτό. Ήσυχα", προσθέτει, απαντώντας στο βλέμμα μου.  "Νοιάζομαι πολύ για σένα, Σερένα. Δε θα αφήσω να πάθεις τίποτα", μου λέει πριν φύγει, σκύβοντας και σφίγγοντας το χέρι μου.