ဝိညာဥ္ကလဲ့စား

သန္းေခါင္ယံတြင္သၿဂိဳလ္ျခင္း

    တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္ေနေသာလမိုက္ညသန္းေခါင္ယံတြင္သခ်ိဳင္းတခုအတြင္းရွိအသစ္စက္စက္ေျမပံုတခုအတြင္းမွဝုန္းခနဲလက္တဖက္ထိုးထြက္လာ၏။

လျပည့္ညျဖစ္သည္။

သန္းေခါင္ယံအခ်ိန္မို႕တခါတရံျဖတ္သြားတတ္ေသာအေဝးေျပးကားတစီးတေလမွလဲြ၍ထိုေနရာမွာလူသြားလူလာမရွိသေလာက္တိတ္ဆိတ္ေျခာက္ကပ္လ်ွက္ရွိသည္။ေနရာကားရန္ကုန္-ေညာင္တုန္းအေဝးေျပးကားလမ္းမႀကီး၏လမ္းနံေဘးတြင္ရွိေသာ႐ြာကေလးတ႐ြာအနီးရွိသခ်ိဳင္းေဟာင္းတခုတြင္ျဖစ္သည္။လမ္းမႀကီးမွအတြင္းဘက္သို႕ဖဲ့ဆင္းလာခဲ့လ်ွငါသစ္ပင္ခ်ံဳႏြယ္မ်ားပိတ္ဖံုးေနေသာ႐ြာသခ်ိဳင္းေဟာင္းတခုကိုေတြ႕ရမည္ျဖစ္သည္။ထိုေနရာသည္ရန္ကုန္ၿမိဳ႕နွင့္မေဝးလွေသာ္လည္းအေတာ္ေခါင္ေသာအရပ္ျဖစ္သည္။

အုတ္ဂူအပ်က္မ်ားေျမပံုအေဟာင္းမ်ားကဖရိုဖရဲပ်ံ႕က်ဲလ်က္ သခ်ိဳင္းကုန္းသည္ပကတိတိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္လ်က္ရွိ၏။

ေလတိုက္သျဖင့္ဇရပ္ေဟာင္းတခုေပၚမွသြပ္ျပားအေဟာင္းတခု၏တကြ်ိကြ်ိျမည္သံက္ုၾကားေနရသည္။ေခြးတေကာင္ည္မျမင္အပ္သည့္အရာတခုကိုျမင္လိုက္သည့္အလားဆဲြဆဲြငင္ငင္အူေလသည္။

ထို႕ေနာက္တဖန္ျပန္လည္တိတ္ဆိတ္သြားျပန္သည္။ထိုတိတ္ဆိတ္မႈကိုေဖာက္ထြင္းေသာအသံသဲ့သဲ့တခုကိုၾကားလိုက္ရသည္။ကားအင္ဂ်င္စက္သံျဖစ္သည္။
ကားတစီးသခ်ိဳင္းရွိရာသို႕ျဖည္းညင္းစြာေမာင္းဝင္လာသည္။ကားမီးေရာင္ကသခ်ိဳင္းေပၚသို႕တစြန္းတစျဖာက်ေနသည္။

ကားမီးမွိတ္လိုက္သျဖင့္ပတ္ဝန္းက်င္သည္နဂိုအတိုင္းျပန္လည္ေမွာင္မဲတိတ္ဆိတ္သြားျပန္သည္။ ခဏၾကာကားေပၚမွလူတဦးဟိုသည္ၾကည့္ကာဆင္းလာသည္။

"ေဟ့ေကာင္ သူရိယ လာကြအေျခအေနေကာင္းတယ္"

ကားတံခါးပြင့္လာပီးလူတေယာက္ထပ္ထြက္လာသည္။ထိုလူသည္အလြန္စိတ္လႈပ္ရွားကာဂဏွာမၿငိမ္ျဖစ္လ်ွက္ရွိသည္။လမ္းကိုေခါက္တုန္႕ေခါက္ျပန္ေလ်ွာက္ကာ

"ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ ဘယ္လိုလုပ္ၾကမလဲ ဒုကၡေတာ့ေရာက္ပါပီ"

ဟုတတြတ္တြတ္ေရ႐ြတ္ေနသည္။