Takıntımsın

yendim seni!

Obsesif kompulsif (takıntı) hastalığı kişinin istemediği ve tekrarlanan düşünceler, hisler, fikirler, takıntılar veya bir davranışı yapmaya doğru sürülmek. Sıklıkla kişi  (zorlayıcı) davranışı uygulamak durumundadır.

Benim adım Şubat, takıntılıyım bu bir kişi ya da bir olay ya da en ufak en boktan şeyleri tekrarlamak gibi sikim bir hastalığım var ama bu takıntı beni mutlu ediyor. Neden mi? Kimsenin düzeltme gereksinimi duymadığı şeyler benim hastalığım, sizden farklıyım. Bu yolda yürürken kaldırımdaki bir çatlak olur veya bir insana dokunduktan sonra ellerimi sıkça yikamam gibi değişik bir şey ama ben memnunum. Takıntılarım olduğu için beni kimse sevmez, onlara vakit kaybettirdiklerimi söylerler, benle gezmek dolasmak istemezler, sikimde değil ama herkes "O" kişiyi bulabilir tıpkı benim gibi.
17 ŞUBAT 2017
Yine bir kaldirkimdaki çatlağa takılmış bekliyorum. O geldi anlamsız bir şekilde yanımda bekledi bana hayran gözlerle baktı. Hayatımda ilk defa biri bana böyle bakıyordu bir an kaldırdımla degilde Ona takılmıştım ve hastalığım etkisini gösterdi o kadar hayran kalmıştımki gözlerimi kaçıramiyordum bile. 20 saniye içinde ona 14 kez çıkma teklif ettim üçüncü teklifimde kabul etmiş. Bana inandırıcı gelmedi ve devam etmem gerektigini hissettim. İlk buluşmamızda zamanimi onunla konusmak yada yemegimi yemek yerine tabagimdaki yemegi renklerine gore ayirmakla gecirdim. Ama bunu sevdi. Gunde ona onalti kez elveda öpücüğü verişimi sevdi. Eve yurumemin kaldirimdaki catlaklardan dolayi uzun surusunu sevdi. Ama bunun uzun surmeyecegini hep hissediyordum. Ama ona takılmıştım, seni seviyorum derkenki dudaklarinin kenarinin yukarı dogru buzulusunu,  arabayi kullanırken direksiyonu tutusunu herseyine takılmıştım. Ayni eve tasindigimizda kendini güvende hissettiğini soyledi kapıları 18 kere kitledigim icin hirsiz giremeyecegini dusunuyorumus. O konuşurken hep onun agzini izledim. Geceleri yatarken isigi kapatıp acisimi izlerdi. Gözlerini kapatip gece ve gunduzun gozlerinin onunden gecisini hayal ederdi. Ama sonra... onun zamanini harcadigimi söyledi işe gec kalmasına neden oldugum icin ona cok elveda elveda öpücüğü veremeyeceğimi... kaldirimdaki catlagin ustunde durdugumda, o yürümeye devam etti... beni sevdigini soylerken dudaklari dümdüzdü.. gecen hafta annesinin evinde kalmaya basladi. Ona bu kadar baglanmama izin vermemesi gerektigini herşeyin bir hata oldugunu soyledi. Ama. Ona dokunduktan sonra ellerimi yikamam nasil bir hata?  Aşk bir hata degil, onun bundan kacmasi ve benim kacamam beni öldürüyor. Gidip yeni birini bulamam çünkü tek düşündüğüm o.. genelde bir seye cok takintili oldugumda cildimde tomurcuklar gorurum, arabalar arasinda ezildigimi gorurum.. kafama taktigim tek guzel sey oydu. Uyandığımda onun direksiyonu tutusunu düşünmek istiyorum, mumlari ufleyisini.. Artık dusundugum tek sey onu baska kimin öptüğü. Nefes alamiyorum çünkü o adam onu bir kez opuyor ve mukemmel olmasi umrunda bile degil! Onu cok istiyorum..
Kapılarımi kitlemiyorum..
Isiklarimi kapamiyorum..