#บังทันวีคลี่
#week41SwitchGender
เส้นผมสีดำขลับยาวถึงบั้นท้ายถูกมัดเป็นหางม้า ยามเจ้าของร่างบอบบางเคลื่อนไหวมือพลิกตะหลิวผมหางม้าก็แกว่งไปมาราวกับลูกตุ้มที่ใช้สะกดจิตคน โฮซอกละสายตาออกจากผมหางม้าและร่างบอบบางตรงหน้าไม่ได้ถึงในมือจะมีหนังสือพิมพ์ที่เจ้าตัวกางออก แต่สายตากลับไม่ได้จดจ้องที่หนังสือพิมพ์สักเท่าไรกลับเอาแต่มองไล่ตั้งแต่ปลายนิ้วเท้าขาวๆไล่ขึ้นมาถึงหน้าผากกลมๆดูน่าหมั่นไส้ของคนตรงหน้า โฮซอกรู้สึกใจผองโตและความรู้สึกนั้นก็กลั่นเป็นร้อยยิ้มเมาๆบนใบหน้า
"โฮซอก คุณเมาค้างหรอคะ"
"ถ้าจะเมา ผมคงเมาคุณมากกว่าครับ" ถึงยุนกิจะฟังคำหวานจากโฮซอกมามากมายแต่ก็ยังไม่ชินอยู่ดี ยุนกิวางจานไข่ดาวบนโต๊ะอาหาร "ดูดีขึ้นนี่ครับยุนกิ" โฮซอกมองไข่ดาวแตกๆในจานที่ดูดีขึ้นกว่าครั้งก่อนๆอยู่มากโข เขามองหน้ายุนกิที่ยิ้มอย่างภูมิใจแม้ไม่ได้พูดออกมาแต่ในรอยยิ้มนั้นของยุนกิกลับมีคำว่าแน่นอนอยู่แล้ว
"พรุ่งนี้วันจันทร์ ตาคุณทำอาหารแล้วนะฉันไม่อยากกินไข่ทั้งอาทิตย์แบบครั้งก่อนแล้วจริงๆค่ะ ขอละ" ยุนกิชงกาแฟหอมกรุ่นให้โฮซอกอีกแก้วเป็นการตบท้ายมื้ออาหาร โฮซอกดื่มเข้าไปอึกหนึ่งแล้วคิดในใจผมก็กินไข่มาทั้งอาทิตย์เหมือนกันแหละน่า
"งั้นวันนี้ไปซื้อของสดที่ซูเปอร์ฯกัน ยุนกิคุณอยากกินอะไรผมจะทำให้หมดเลย"
"อย่ามาขี้โม้ ครั้งก่อนฉันบอกว่าอยากกินซุปมิโสะอร่อยๆแต่ที่คุณทำออกมาน่ะ. . . อ่า ฉันว่าฉันไม่พูดดีกว่าค่ะเราควรปล่อยมันไปนะจริงมั้ยคะ สุดท้ายฉันก็ได้กินเมนูไข่ทั้งอาทิตย์" ยุนกิเท้าคางหัวเราะอย่างเหนื่อยหน่ายยามนึกถึงเรื่องราวของสัปดาห์ก่อนเพราะทั้งเขาและโฮซอกฝีมือเข้าครัวย่ำแย่ทั้งคู่ พวกเขาผลัดกันทำอาหารคนละ1อาทิตย์ตั้งแต่ตัดสินใจจะทำอาหารเองเพื่อบางคนที่กำลังจะมา...
