KURALSIZ

2.BÖLÜM

Biri hem ismimi söyleyip duruyordu, hem de feci şekilde dürtüyordu zora ki bi şekilde gözlerimi açmaya çalışırken algıları yerine gelmişti bu sesi nerde duysam tanırdım evet bizim şu ukala sinirle oturduğum yerden kalktım
"ne istiyorsun?"
Biraz sert çıkışmış olabilirim ama nasıl olsa uykumdan etmişti beni
"okulda kalmayı bu kadar sevdiğini hiç düşünmemiştim"
Aklım karışmıştı neden seveyim ki etrafa bakındım kimse yoktu mırıldanırcasına
"ah lanet olsun yine mi uyuya kaldım ben"
Dediğimi anlamış olmalı ki tebessüm etti
"neyse çok sevdiğin okulunla seni yanlız bırakayım"
Tam Bi şey söyliyecektim ki arkasına bakmadan çekip gitmişti,
Onu boşverip eşyalarımı toplayıp hemen çıktım sınıftan aşağı inerken telefonumun titremesiyle aklıma mert abi geldi telefonu hemen elime aldım
"alo"
"nerdesin damla"
"uyuya kalmışım mert çok bekletmedim dimi"
"hayır ben otoparkta bekliyorum " "tamam" 
Telefonu aceleyle kapatıp otoparka koşmuştum aslında bu acelem niye hiç anlamış değilim belki onu gitmeden önce görmek İSTİYORUM dur hayır iç sesim Bi keser misin sesini 
Ben böyle kendi kendime tartışarak giderken tabi ki de önüme bakmıyordum ve pat götümün üstüne doğru kapaklandım ben söylenirken lime çarptığımı bile önemsememiştim tam kalkmaya çalışırken. Bi el çıktı önüme yine afallamıştım lanet olsun ama o yinede elini benden uzaklaştırmamıştı yüzüne bile bakmadan yardımıyla kalkmıştım saçlarımı gözümün önünden çekince sır ortadan kalkmıştı emin karşımdaydı ve tek kelime etmeden ordan uzaklaşmıştım kalp atışlarım sanki koridorlarda yankılanıyorcasına  kulağıma döngü yapan bu sesten hiç hoşlanmamıştım, koşar adımlarla ilerlemeye devam ediyordum oysa ki kimse kovalamıyordu beni kendi kendime hırs yapmıştım. Otoparka çok yaklaşmıştım tek sorun arabayı bulmaktı neyse ki aklıma okulun dağıldığı geldi ve burası neredeyse bomboştu ilerledim ilerledim taki arabayı bulana kadar birden arkamdan araba sesi yükselmişti huh ben bulmadan o beni bulmuştu bile arabaya binip tek kelime etmeden kafamı koltuğa yaslayıp uyumuştum eve vardığımızı belirten korna sesler beni güzelim uykumdan etmişti oysa ki rüyamın en güzel yerindeydim, arabanın durduğunu fark ettiğim anda arabadan inip ordan uzaklaşmıştım,kapıyı bi kaç kez çaldıktan sonra nermin abla kapıyı açmıştı bu aralar evde çok iş vardı sanırım kocaman gülümseyip lanet evimde hızlı adımlarla ilerliyordum odamın kapısını tam açıcekken yan odadan bi ses yükeldi lanet abim odasından çıkıyordu hemen odamın kapısını açıp kendimi kitledim
"manyak mısın? Kızım niye böyle Bi şey yaptın ne gizliyorum dökül"
Uf yine Bi şey yapmadan yapmış gibi oldum çık dışarı kızım korkma artık şundan kapının kilidini yavaşça açarken
"Bi şey olmadı sadece yorgunum"
Ve boş Bi gülümseme ile baktım ona o da iğrenircesine baktı Bi şey demedin yürüyüp gitmişti neyse ki bende kaldığım yerden devam ettim tabi ki napıcam. Abim gitmiş olsa da kapıyı kitledim, yatağıma doğru Bi atlayış yapıp yastıklarıma sarılırken telefonum titremeye başladı ama bu sefer biri aramıyordu, telefonu elime alıp anlamsızca gelen mesajın kimden olduğunu çözmeye çalışıyordum
BİLİNMEYEN
"İyi geceler sakar kraliçe ;)"
Boş boş hala ekrana bakarken artık kim olduğunu o kadar da umursamayıp kendimi uykuya teslim ettim