3 maanden later:
Willemijn P.O.V.
Het is nu al 3 maanden geleden dat ik en Renée hier zijn gekomen.... Wauw.. dat gaat echt snel. Er is in die tijd niet veel gebeurt. We hebben kennis gemaakt met de andere kinderen en helpen Sylvia met hen verzorgen want.. noujha zowat elk kind was VEEL jonger dan ons. Wij moeten ze eten geven, met ze spelen en ze verhaaltjes voorlezen. Ik ben daar niet zo heel goed in maar de meeste kinderen vragen altijd om een verhaaltje van Renée want die verzint ze gwn terplekke en de kinderen zijn er dol op. Ja zelfs Renée heeft het hier naar haar zin. We missen ons huis nog steeds maar we kunnen er niks aan doen.... Ik hoop dat we snel geadopteerd worden want ookal is het hier zo leuk soms verveel je je wel heel erg.. We kunnen hier zelfs geen muziek luisteren want Sylvia denkt dat de kleinere kinderen daar hyperactief van worden en die stuff.... Renée was het daar duidelijk niet mee eens.. ik ook niet trouwens. Maarjha life keeps going en we moeten er maar het beste van maken....
Ik lag op bed en staarde naar het plafond........ En dat al de hele dag... Man hoe saai. Ik draaide me om in mijn bed en probeerde een positie in te nemen die lekker zat. Maar zoals altijd vond ik geen goeie positie. Ik zuchtte en stapte uit bed. Ik liep de gang in en zie dat Renée komt aanstormen met een pot vol koekjes. Ze wordt achtervolgt door een donkerblonde jongen van ongeveer onze leeftijd. 'COME HERE AND GIVE MY COOWKIES' schreeuwde hij terwijl Renée achtervolgde. 'COME AND GET IT BITCH!' schreeuwt Renée naar de jongen en ze gooit een koekje naar zijn hoofd. Ze rennen allebei onze kamer binnen en ik ga ze achterna. Ik kijk naar binnen en zie dat de jongen en Renée aan het vechten zijn. 'KAP DAARMEE' schreeuw ik en als een donderslag stoppen ze. 'Renée wie is dat?' vraag ik. Voordat Renée kan antwoorden loopt de jongen naar mij toe. 'Hey ik ben Troy, ik ben nieuw hier' zegt hij tegen me. 'Leuk om je te ontmoeten maar je vriendin heeft toevallig mijn koekjes gejat' zegt hij en hij kijkt boos naar Renée. 'Geef die koekjes terug!' zeg ik tegen Renée' met een nep boos gezicht. Ze kijkt me teleurgesteld aan en geeft de koekjes terug aan Troy. 'Alstublieft meneer wilt u er ook nog koffie bij?' vraagt ze aan Troy met een sarcastische glimlach. 'Nou graag hoor mevrouw' antwoordt Troy. Renée kijkt hem chagrijnig aan en steekt dr middelvinger op. 'Heerlijke koekjes en wat een fantastische service' grinnikt Troy en laat zich met een koekje op mijn bed vallen. Renée loopt de kamer uit waarschijnlijk om naar buiten te gaan.
'zeg Troy... Hoezo zit jij eigenlijk in dit weeshuis? ' vraag ik hem. 'Mijn ouders zijn vermoord bij een bankoverval' vertelt hij mij. 'Oh.. sorry' zeg ik. 'Maakt niet uit hoor ik kan ermee leven...'zegt hij met een flauwe glimlach. Het is een paar minuten stil en dan vraagt Troy: Zullen we naar de keuken gaan voor het eten?' 'Is goed' zeg ik. En toen liepen we de kamer uit.
Renée P.O.V.
Ik loop over straat. Geen idee hoe laat het is maar boeien.. Ik denk dat ik het avondeten al gemist heb. Ik ga op de stoep zitten en blijf een tijdje naar een straathond kijken die met een oude doos loopt te klooien. Opeens zie ik iets wat mij opvalt... Daar aan de muur aan de overkant van de straat. Ik loop ernaar toe en zie dat het een poster is. Ik lees: Justin Bieber komt komende om 10.00 s' ochtends zaterdag aan in The May Fair Hotel in Londen. Ik krijg een duivelse grijns op mijn gezicht en heb een geniaal plan in mijn hoofd. Wacht... vandaag is het vrijdag... Dus morgen! Ik scheur de poster van de muur, neem het mee en ren naar het weeshuis: op naar Willemijn en misschien wil die nieuwe gast ook wel meedoen met mijn plan.
Tien minuten later kom ik thuis en sjees naar onze kamer waar ik Willemijn, Troy en een stuk of 10 andere kinderen zie. Ik vraag of de andere kinderen kunnen vertrekken. En toen waren wij alleen. 'Waarom stuur je de anderen weg Troy was ze net een verhaaltje aan het vertellen' zegt Willemijn. ' DONT CARE! Check deze poster!' zeg ik en duw de poster in haar gezicht. Ze bekijkt het en vraagt: ' wat is je plan?' 'Wacht.... what?' zegt Troy. 'Troy heb jij ooit misschien een beroemd iemand gepranked?' vraag ik aan hem. 'ehr.... nee?' antwoord hij. 'mooi dan is dit je eerste keer' Zeg ik terwijl ik hem grijnzend aankijk.
Een half uur later had ik ze mijn hele plan verteld en ze hadden er duidelijk zin in. Willemijn vraagt:' Waar halen we al die spullen vandaan?' 'Willemijn je zult je verbazen wat ik gister bij de achterkant van een speelgoedwinkel vond' zeg ik grijnzend. 'We vullen ze toch met karnemelk over de datum?' vraagt Troy enthousiast. 'Klopt als een deur maar mensen we kunnen nu beter slapen want we moeten vroeg op.' zeg ik. Willemijn en Troy knikken en Troy gaat naar zijn eigen kamer. Willemijn en ik gaan ook naar bed. Ik ben veel te zenuwachtig en probeer zo snel mogelijk te slapen.
De volgende ochtend.
We lopen met zn drieën over straat midden in de drukte met grote rugzakken op onze rug. We zoeken naar de ingang van het hotel. We verspreiden ons over de drukte en ik ga naast het hek die alle fans in bedwang houdt staan. Ik moet moeite doen om te blijven staan door het gedrang van de fans. Opeens zie ik een limousine die stopt aan het begin van de rode loper. Ik zie er een heel grote bodyguard uit de limousine komen...en dan zie ik hem.. Justin Bieber. Ik hoor opeens iemand die loopt te fluiten. Het teken! denk ik. Ik doe een bandana om mijn nek die mijn neus en mond bedekken. Ik ren naar voren en pak met een snelle reflex 2 waterpistolen uit mijn rugzak. Ik spring over het dranghek heen en ik zie 2 andere mensen precies het zelfde doen. Wij kijken elkaar aan en rennen naar Justin Bieber toe en.... geven hem de volle laag. Alles gebeurde in een flits. Ik zag hem eerst verbaasd naar ons kijken en het ene moment lag hij op de grond met zijn kleren vol met gore karnemelk. Ik hoor fans schreeuwen en zie een donkere massa op ons afkomen: de bodyguard. 'RENNEN' schreeuwt Willemijn. Wij laten de waterpistolen vallen en gaan er als een gek vandoor. Ik baan me een weg door de fans en raak Willemijn en Troy kwijt. Maar opeens wordt ik opgetild. 'Ik heb je!' zegt de bodyguard die me aankijkt. 'Goodbye bitch' zeg ik tegen hem, geef hem een knipoog en geef hem een knietje. Hij valt kreunend op de grond en ik ren er als een mogool vandoor. En ik stop pas bij de afgesproken plek.
Bij de voorkant van het weeshuis dus. Ik zie dat Willemijn en Troy er al staan. 'Waar bleef je?!' vragen ze allebei. 'Bodyguard.....' hijg ik vermoeid. Ze lachen. 'Kom dan gaan we naar binnen ik heb honger' zegt Troy. 'Lol lets go inside' zeg ik met een bekakt Engels accent. Wij kloppen aan. Sylvia doet open en ze kijkt niet blij..... 'Jullie waren op het nieuws!' schreeuwt ze. 'w....wacht wat?' zegt Willemijn. 'Hebben ze ons herkent?!' zegt Troy paniekerig. 'Nee maar ik herkende jullie wel' zegt Sylvia boos. 'Ga je ons verklikken?!' vraag ik haar. Ze kijkt ons aan. Ze begint te lachen. 'Ach.. ik kan nooit lang boos op jullie blijven' lacht ze. 'Meen je dat echt!? zeggen we alledrie tegen haar. 'Ja echt maar beloof dat jullie nooit meer zo iets doen op tv!' zegt ze n beetje bezorgt. 'Is goed' zeggen we alledrie. We lopen allemaal naar binnen en gaan eten. Man deze dag was in een woord FABULOUS!
De volgende morgen.
Ik en Willemijn lagen rustig te pitten toen we Sylvia hoorden schreeuwen:' RENEÉ, WILLEMIJN ER ZIJN MENSEN VOOR JULLIE!!!!' Ik schiet uit mijn bed en kijk naar Willemijn. 'WE WORDEN GEADOPTEERD!' zegt ze hyper. We lachen en trekken onze kleren aan, Willemijn probeert natuurlijk een goede indruk te maken en doet mooie kleding aan. Ik doe gwn een grijze sweater met korte mouwen en een spijkerbroek aan. En toen we klaar waren sjeesden we naar de huiskamer waar de mensen die kinderen wilden adopteren altijd stonden. We renden de kamer in en... verstijfden. Er stonden 5 jongens die we NOOIT maar dan ook nooit verwachten....
OEHH wie zouden die 5 mensen zijn... Ik heb geen flauw idee :3 Eigenlijk had ik geen zin om een hoofdstuk te schrijven maar dan denk ik:' Dan maak je maar zin rotkind!' En zo ontstond dit hoofdstuk XD Maar mensen als ik een dag geen hoofdstuk schrijf is dat als ik druk ben met huiswerk of familiedingen. Dus don't worry be happy! lawl... Niet vergeten een vote, een follow of een comment te doen. ik stel het zeer op prijs :3
GRRRRRReeeeetz Renée en Willemijn!
P.S. ik zoek iemand die een cover voor mij kon maken want ik zat gister een beetje te kijken en... ik merkte dat ik er helemaal niks van kan XD. dus plz help me ;-;
