UMC: Het Grote Boek der Magie

De pixie-ontdekkingen

Opgedragen aan corianne98, die dit interessanter vond dan de jagers en verzamelaars. 

De definitie van pixie volgens het magisch woordenboek: Pixie, klein gevleugeld magisch wezentje met pluizig haar dat gekleurd is naar het talent van de desbetreffende pixie. Pixies zijn enthousiaste tuinders, en dragen zorg voor de magische plekken in onze wereld. Kunnen ook erg boos en irritant worden als je hun bloemen schaad.

De kleine pixies, bewakers en hoeders van de bloemen en planten en inwoners van de magische bomen, zijn tegenwoordig heel normaal in de toverwereld. Dit is niet altijd zo geweest. Heel lang geleden, zo'n elfhonderd jaar terug, kwamen de pixies uitsluitend voor in de bossen van Folgefonna. De wezentjes, die het magische bos bewoonden en onderhielden, hadden vanuit de verte het menselijk ras wel gezien, maar waren schuw voor de wreedheden die de mensen lieten zien. De pixies zelf waren namelijk een erg vredelievend volk, dat de oorlogszucht van de mensen niet begreep.

Op een dag, in het jaar 915, vonden een aantal pixies een bewusteloze blonde man bij de rivier. Deze leek in niets op het mensenras dat aan de andere kant van de bossen heer en meester was. Ook straalde de man een ander aura uit, een vredelievender aura. De pixies wisten niet wat ze moesten doen met de man. Als ze hem zouden laten liggen zou hij ontdekt worden door de vijandelijke mensen, die indringers niet toestonden en iederen afslachtten die in de buurt kwam, maar zo maar iemand meenemen naar hun geheime dorp, een man die erg leek op hun aartsvijanden, dat konden ze ook niet zomaar doen.

Uiteindelijk besloten de pixies naar hun leider, Dakon, te gaan. Hij zou vast wel raad weten. Dakon ging met de pixies mee naar de man, en zag dat hij hun hulp nodig had. Ook zag Dakon geen kwaad in het aura van de man, en besloot hij om de man te helpen.

De man was bijna dood, maar dankzij de beste helers van de pixies kwam hij er weer bovenop. De pixies moesten al die tijd afwachten of deze man hun echt geen kwaad aan wilden doen, en het wachten werd sommige pixies bijna teveel.

Toen de man eindelijk wakker werd, kon hij niet geloven waar hij terecht was gekomen. Hij, Sir Wolfscott, was op een missie voor de Engelse koning. Deze koning had namelijk verhalen gehoord uit het verre noorden, over dorpen waar de feeën rondvlogen. Deze koning was altijd al erg geïnteresseerd geweest in de verhalen over magische wezens. De koning was echter erg dom, en had niet door dat aan zijn hof zich verschillende wezens hadden verzameld.

Sir Wolfscott was één van deze wezens. Hij, verstoten uit zijn eigen roedel en gevlucht uit zijn eigen gebied, was per ongeluk terechtgekomen in Engeland. Daar gebruikte hij zijn gaven voor het bandietenleven. Met het gestolen geld bouwde hij een flink fortuin op. Met dat gestolen geld vertrok hij naar het hof van de Engelse koning, waar hij zich voorstelde als Sir Wolfscott van Frankrijk. De koning, niet wetend dat hij een weerwolf in zijn eigen hofhouding had opgenomen, was erg gek op Sir Wolfscott, die de koning telkens iets nieuws kon vertellen over magische wezens. Omdat Sir Wolfscott zo'n expert leek, koos de koning hem uit voor de missie naar het noorden om op zoek te gaan naar deze feeën.

Toen Sir Wolfscott wakker werd, wist hij niet meer waar hij was. Hij keek om zich heen, en het eerste wat hem opviel waren de vele bloemen en de aangename temperatuur, terwijl ze op hun tocht ook veel sneeuw en ijs hadden gezien. Toen zijn zicht wat scherper werd, en hij zijn ogen door de omgeving liet dwalen, schrok hij zich dood toen hij de kleine gevleugelde wezentjes zag die voor zijn gezicht aan het rondfladderen waren. 

''Wat moeten jullie van mij? Waarom hebben jullie mij hier gebracht?'' vroeg hij angstig.

Het volgende moment schrok hij nog erger, omdat hij plots een stem hoorde in zijn hoofd. 

''Wees niet bang, vreemdeling. Jij bent in ons dorp, wees welkom.'' hoorde Sir Wolfscott in zijn hoofd.

''Wat doe je met me?'' vroeg hij verbaasd. ''Hoe spreek jij mijn taal?''

Opnieuw hoorde hij een stem in zijn hoofd. ''Wij communiceren niet zoals jullie doen. Onze gedachten drijven mee met de wind, net zoals de blaadjes van de bloemen die wij zo zorgvuldig verzorgen. Zo komen zij bij de juiste persoon aan.''

Sir Wolfscott was erg benieuwd naar de magische kleine wezentjes, en besloot in het dorp te blijven om deze te bestuderen. Gaandeweg leerde hij steeds meer over het vreemde, vreedzame volk. 

Op een dag, toen Sir Wolfscott al een aantal weken bij de pixies was, kwamen er ineens een aantal pixies in paniek naar het dorp toe gevlogen. De wrede mensen waren woest onderweg naar het dorp. Ze waren namelijk angstig voor de magie die rondom het dorp te vinden was. Sir Wolfscott legde uit dat hij de pixies kon helpen, mits het een nacht met een volle maan zou zijn. De pixies, zo slim en dapper als ze waren, verzonnen samen met Sir Wolfscott allerlei vallen voor de wrede mensen. De pixies gebruikten hun vaardigheden om de natuur naar hun hand te zetten, terwijl Sir Wolfscott met zijn kennis vallen zette in het bos. 

Met hun gebundelde krachten hield het dorp stand tot de volle maan. Die nacht verstopten de pixies zich in hun huizen, terwijl Sir Wolfscott het mensenleger vernietigde. Toen de nacht over was, vluchtte het overgebleven deel van het leger en waren de bossen voorgoed veilig.

Na enkele jaren, toen er geen enkele aanval van de wrede mensen meer was geweest uit angst voor het beest, kreeg Sir Wolfscott heimwee naar zijn leven in Engeland. Toen hij vroeg of een paar pixies mee wilden gaan naar Engeland om aan de koning te bewijzen dat deze wezentjes bestonden, accepteerden een paar pixies het aanbod. Dakon ging akkoord met het vertrek van de pixies, die in Engeland een nieuw leven zouden opbouwen. 

Toen Sir Wolfscott eindelijk in Engeland was aangekomen, keken de mensen aan het hof van de koning hun ogen uit. Velen hadden immer gedacht dat hij dood was. Toen Sir Wolfscott de troonzaal binnenliep, waren alle ogen op hem gericht. Voor de koning ging hij staan, hij boog diep en vertelde toen aan de koning dat de pixies niet bestonden.

Eenmaal op zijn kamer liet Sir Wolfscott een koets gereedmaken, hij vertrok naar zijn nieuwe schip en nam de pixies met zich mee. Gedurende al zijn reizen volgenden het immer groeiende aantal pixies hem als trouwe kameraden. Ze zeilden de gehele wereld over en bezochten allerlei landen.

Na de dood van Sir Wolfscott besloten de pixies niet terug te keren naar Folgefonna, maar om de wereld over te reizen om de magische plekken van de wereld te beschermen. Zo verspreidden de pixies zich over de hele wereld.