Muhteşem beyazlık...
Gözle görünmeyecek kadar
Uzaktanan bile
Varlığı hissedilen beyazlık...
Zihni sanatın doruğuna çıkarıp sonra
Mühürleyen beyazlık...
---
Siyaha ait ruhuma
Bembeyaz bir gökkuşağı...
Beyaz birdir, yedi değil
Beyaza bir damla siyah katarsan
Beyaz olmaktan çıkar
Siyah da öyle değil midir?
Bir yudum beyaza dayanamaz
Ben gökkuşağına rağmen
Halâ siyahım...
Kusursuz beyazlık
Benim siyahımın yanı başında iken
Siyah daha siyah
Beyaz daha beyaz
---
Seni
Böylesine beyaz vaziyetinle
Sütte bulmaktan başka çarem yok
Sütteki Tanrısallığı göremeyenler için
Gülünç bir varlık olabilirim
Fakat ben hariç tüm varlıklar
Sütle büyüdü*
Ben ise onunla bununla...
Bir yanım hep eksik
Ama seni bulunca
Bütünlenmişlikten öte olacağım
---
Sütü tatmaya çalışıyorum
Yapamıyorum
Şekeri zehir mi ediyorsun?
Yoksa ben mi dokunmaya
Kıyamıyorum?
Lekelenirsin diye belki
Hani demiştim ya...
Birbirimize karıştığımız halde
Saflığımız bozulmadığı zaman
Büyüyeceğim,
Büyüyeceğiz
Büyüklerin en çocuğu kalarak
***
Muhteşem beyazlık!
Düşüm, gerçekliğim
Aldanışım, uyanıklığım
Çelişkilere âşık eden beyazlık!
Bugünümde özleyebilmek için
Bebekken kaçındığım beyazlık!
Sanatın doruğundayken
Zihni mühürleyen beyazlık!
*Bebekken sadece 20 gün anne sütü emdiğim gerçeğinden esinlendim
ŞİMDİ OKUDUĞUN
MUHTEŞEM BEYAZLIK
PoetrySeni, böylesine beyaz vaziyetinle sütte bulmaktan başka çarem yoktu.