Fated to Happen

Chapter 2

Pagak akong napatawa sa sinabi niya. "Anong kalokohan ba yang sinasabi mo?"

Napakunoot naman siya ng noo sa harap ko.

"Saang parte sa sinabi ko ang kalokohan?" Nakataas ang isang kilay niya habang itinanong sa'kin 'yun.

"H'wag mong sagutin ng tanong ang isang tanong right?"

"Lizzie!" Naiinis na sabi niya. "Seryoso nga ako!"

"Ewan ko sa'yo." The nerve of this man to raise his voice!

Saktong bumukas ang pinto ng elevator kaya itinulak ko siya para makadaan, at lumabas na ako.

"Lizzie!" sigaw niya habang sinusundan akong maglakad sa hallway. Naiinis na humarap ako sa kaniya kaya napatigil siya sa paglalakad.

"Mr. Francisco, h'wag kang mag-eskandalo dito. Please lang. Kung may plano kang ituloy 'yang kabaliwan mo, h'wag mo akong idamay."

Tumalikod ako at pinagpatuloy ang paglalakad papunta sa pinakadulong unit ng seventh floor, ang apartment ko.

Pagbukas ko ng pinto ay may biglang humawak sa kamay ko at hinila ako papasok sa loob. Gulat na tiningnan ko ang humila sa'kin.

"What the hell are you doing?!" As much as possible, I refrain from yelling because I don't like raising my voice at someone, but this guy makes me break my silent vow.

Maagap na sinara ni Mr. Francisco ang pinto at hinawakan ako sa magkabilang balikat ko.

"Please calm down," he pleaded.

I stared at him unbelievably. "You want me to calm down when you just trespassed and dragged me to my own apartment?"

"Maybe?"

"What is wrong with you?!"

"None. I just want you to know that I am very serious about you."

Mariing ipinikit ko ko ang aking mga mata at huminga ng malalim, pagkatapos ay tiningnan ko siya.

"Mr. Francisco-"

"Eugene na lang."

I expelled a heavy breath and massaged my temples due to the stress he's giving me. "Sumasakit ang ulo ko sa'yo."

"I know. I'm sorry."

"If you really are sorry then stop this nonsense."

"Bakit ba ayaw mo akong bigyan ng chance?"

"Unang una, kung hindi mo pa narerealize, today is our first time meeting each other kaya h'wag mo akong bigyan ng kalokohang rason mo. Pangalawa, nasa students handbook na bawal magkaroon ng romantic relationship ang estudyante at guro. Pangatlo, wala akong gusto sa'yo. Lastly, what you are doing right now can be a ground for harassment."

He looked dejected. I felt guilty about that. But I am only stating facts.

He looked at the floor for a few seconds then tried holding my hands but I brushed it off.

"You should leave," I calmly stated.

Inangat niya ang kaniyang tingin sa aking mga mata. For a moment, I wanted to comfort him but I reminded myself that I cannot do anything to cheer him up since I cannot give what he wants. Then without saying a word, he left.