Ang Babae Sa Salamin

Chapter 3:Ang simula

Tahimik at calmado ang paligid ng biglang may dumating na batang babae

Ngumiti sya at bigla nya akong hinila papunta sa playground tapos meron syang sinabi pero di ko narinig

Tapos tinuro nya ang isang libro na parang sobrang luma na nilapitan ko ito at binuklat, maliwanag ang mga pahina ng libro sa sobrang liwanag halos nabulag na ako

At nang pagkadilat ko nakita ko yung bintana na pinapasukan ng sikat ng araw

"Strange dream"bulong ko sa sarili ko

Di ko na iyon pinansin iyon at pumasok na nalang ako sa skuwelahan

Habang nag lalakad ako sa school nakita ko si marc na bumubuo ng rubiks cube

"Uy marc ano yang hawak mo?"sinabi ko habang patakbo sakanya

"Rubiks cube! Bakit wala ba nito sa bundok?"naka ngiti nyang sabi

"Nagtatanong ng maayos ang tao diba"

"Bakit? Tao ka ba"

"Peram na nga lang yan"sabay agaw sa hawak nyang rubiks cube

Nakagulo nalang rin naman ito kaya kung ano anong galaw nalang ang ginawa ko dito

Nanlaki ang mata ko sa gulat ng naka buo ako ng isang side medyo matagal at di ko nabuo lahat pero atleast

Konti lang din ang nakaka buo ng one side

May narinig akong kakaibang ingay para tong hagulgol na di mo maintindihan

At biglang parang may tumama sa ulo ko sumakit ito saglit pero nung nawala yung sakit bumalik ako sa pag rubiks cube

At mas exciting at mas masaya na ngayon ang pagbubuo ng rubiks kahit di ako marunong

Hiniram ko muna ito kay marc sa una inasar nya ako na baka malaman ko na talagajg tanga ako pero pinahiram rin nya ito saakin

Maya maya rubiks lang ako ng rubiks kahit may klase at teacher sa harapan hangang uwian sige lang

Nakita ni marc kung gaano na ako naadik sa rubiks cube kaya binigay nalang nya ito saakin

At kahit sa byahe ko pauwi ay nag rubiks parin ako parang may nag uudyok saakin na mag adik ako sa rubiks

Di ko alam kung ano nangyari sakin pero nagpapatukso naman ako nawawala na ba ako sa aking katinuan?

/Marc PoV\
Ilang lingo na pero di parin pumapasok si michael may nangyari naba sakanya

Dahil sa pag aalala ko sa mokong nayon di ko na tuloy napupuntahan si jushel

Pag pasok ko sa c.r. parang asong nakaabang si jushel natawa lang ako sa itsura nya

Iling sya ng iling na parang may hinahanap sya alam na natin kung sino. Di rin nagtagal napansin na niya na wala si michael parang nanghihinayang sya

Pero nakipag hangout parin naman sya sakin lalabas na sana ako na masaya pero

Nawala din yung ngiti ko nung mukhang seryoso na si jushel

"Nasa panganib kayo ni michael"sinabi nya ito nang seryosong seryoso

Paanong nasa panganib kami may alam ba syang di namin alam?

"Bye"sinabi ko

Dahil sa sinabi nya napaisip ako kung ano na nangyari kay michael kaya nagpahatid ako sa driver ko papunta sa bahay nya

Nang makarating kami sa bahay nila agad akong bumaba at kumatok sa pintuan nila

Walang sumagot na nakakapagtaka dahil first time palang na di nya ako nasagot o napag bukas ng pinto pag kumatok kagad ako