SİLAH/zeyker

1. BÖLÜM
"Ama ben bunu yapamam."
"Annen senin için ne kadar önemli?" Dedi genç adam sırıtarak.
"Ççok ama bu görev, yani ben insanların hayalleriyle oynayamam."
"Valla ben bilmiyorum, ama bana kalırsa oynamak zorundasın, KEREM."
"Bak Kaya bey benden herşeyi iste ama bunu , hayır. Ben gencecik bir kızın hayalleriyle oynayamam." Dedi Kerem.
"Peki Kerem." Deyip telefonunu çıkardı. "Alo Şevket sıkın kafasına kadının."
"Ta-tamam yapıcam ama ne olur anneme zarar vermeyin, nolur." Kerem ağlamaya başlamıştı.
"Peki zaten gerçekten aramamıştım." Kerem derin bir oh çekti.

~Flashback~
"Alo. Ne? Tatamam neresi orası? Hangi hastane hemen geliyorum."
Keremin annesi kaza geçirmişti. Trafik kazası. Kerem hemen hastaneye geldi. Ama annesinin söylenen hastanede olmadığını öğrendi. O anda telefon çaldı.
"Alo?!"
"Annen Kerem iyileşsin mi ölsün mü?"
Kerem beklemediği bu soru üzerine afallamıştı. Ne yani? Annesi kaçırılmış mıydı?
"Ne diyosun sen be?"
"Yerinde olsam benimle düzgün konuşurdum!.."
"Peki annem nerde?"
"Sakin ol annen güvende. Sadece biraz dinleniyor. Şimdi sana mesaj atacağım yere gel. Ha unutma! Annenin kaderi senin ellerinde. O yüzden sakin!"
Telefon kapandı ardından mesaj geldi. Kerem adrese giderken. Düşünüyordu. Kim niye yapsın ki böle bişeyi?
Kerem mekana vardı. Çok şirin bir evdi. Ama içerisi hiç de şirin değildi. Etrafı incelerken ensesinde bir nefes hissetti.
"Ooo Kerem beyler teşrif etmişler."
"Ne istiyosun para mı?"
"Oo sakin Kerem. Hem hayır para zaten yeterince var. Bu arada ben Kaya. Kaya Soydan."
"Tamam şimdi ne istediğini söyle."
"Görev. Sana bir görev vereceğim...