My Prejudice Heart (On-going)

The Date

He showed-up 5 minutes earlier than the original plan.
Mabuti nalang at maaga kaming natapos sa office kahit na Monday at di na naabutan ng dalawang bakla si Kirk na pumasok pa talaga sa loob ng office para sunduin ako.

" Who let you in by the way? " tanong ko na may halong pagtataka dahil sa di na nagpapapasok ang mga guards namin ng ibang tao maliban nalang sa mga empleyado nito kung lagpas office hours na.

I was on my way to the lobby when he came. Tinulungan pa niya ako to carry some of the materials that I will need para sa event na pupuntahan ko bukas.

He just smiled as an answer and continued walking beside me,  mimicking my pace.

"Yeah right. You keep doing that you know." pasimple ko na tugon sa di nya pag-sagot.

"Keep doing what?" mahina at parang nanunukso nyang sagot.

"That!" taas kilay at panguso kong sabi.

Obviously, he didn't know what I was trying to say kasi natatawa ito at tila clueless sa sinasabi ko.

"Nevermind."

"Tell me." sabay tapik sa shoulders ko and he flashed that sweet and panty-breaking smile then again.

Good lord!

"You're blushing." he said innocently without looking at me.

"huh? Di kaya. Ganyan lang talaga pag may pagka-mestiza."

"Sige na nga. But you look pretty when you're blushing." sabi nya na tila tinitease ako sa biglaang pagbublush.

"I'm not blushing nga!"

Lumakad ako ng mabilis papunta sa harapan nya at huminto sa paglalakad. Nag about-face ako before saying something kaya lang he caught me off guard when suddenly he bended forward as if he was about to kiss me. He's a tall guy mga 6'2 yata while I'm only 5'5 kaya ng magbend forward sya ay halos magpang-abot na ang mukha namin.

I jerked backward sa gulat and I lost my balance. Muntikan na naman akong matumba mabuti nalang at mabilis nya akong nasalo kahit na may dala-dala itong malaking paper bag na puno ng mga gamit ko.

Grabe naman! Parang eksena lang sa movie?! Sa edad kong 'to!

I tried to stand up mula sa pagkakasalo nya sa'kin but he hold on to me as if di ko na kayang tumayo.

Please wag dito!  Maawa ka! kailangan ko ng trabaho pero pag pinagpatuloy mo ang mga ganyang bagay tuluyan na akong bibigay.

Sssh.Shut up mind! Kontra ko sa pilyang isipan.

"Ginulat mo naman ako!" sabi ko habang itinulak ko yung kamay nya papalayo sa katawan ko.

"You're so clumsy." natatawa nyang sabi.

"Yeah. I get that a lot." Napakamot tuloy ako sa ulo sa kahihiyan.

Saka nagkatawanan na kaming dalawa habang pababa ng lobby.

Kahit pa man pangalawang pagkakataon pa lang namin na nagkita ni Kirk I can feel na kapwa kampanteng-kampante na kami sa company ng isa't-isa. Marahil siguro sa pareho kaming introvert kaya madali lang sa'min na timplahin ang ugali ng bawa't isa.

Ako kasi kahit nasa PR ang field na pinasukan ko, di pa rin nawawala sa'kin yung pagiging skeptical. I always feel that trusting someone right away is such a huge risk. A risk I'm really not willing to take. Di naman sa pinag-dududahan ko ang sincerity na pinapakita sa akin ng isang tao but these days, it's better be careful than to find yourself on the losing end. Maybe ganito lang din talaga yung effect pag naranasan mo ng maloko big-time. But with Kirk, I find it so amusing how easily I have managed to let my guard down.