Lines In Between

CHAPTER -31

CHAPTER -31

~•~
BETHANY

I HAVE A PEN. I HAVE AN APPLE. UGH! APPLE PEN! APPLE PEN, PINEAPPLE PEN. UGH! PEN PINEAPPLE APPLE PEN!

Nag scroll lang ako sa timeline ko nang napansin ko ang video na ‘to. Tss. Laos na ‘to, ah. This is way two seconds ago.

Pero nakakatawa yung baby sa video. Ang cute! Sumasayaw siya ng dance craze na PPAP habang nakasuot ng apple costume!

Awww. Gusto ko siyang pisil-pisilin.

I was busy checking my timeline and I was flabbergasted no’ng biglang pumreno si Manong Eminem, yung driver namin.

Oo, Eminem ang pangalan ng driver namin, as in yung rapper.

Hindi naman talaga niya totoong pangalan ‘yun eh pero sabi niya idol na idol daw niya si Eminem kaya yun ang pinapatawag niya sa’min sa kanya.

Ang saya nga ni Manong, eh! Naaliw ako sa kanya talaga kasi palagi siyang nagbibiro at palagi niya akong pinapatawa. Nagkakasundo talaga kami n’yan.

Anyways, ‘yun nga. Biglang pumreno si Manong at saka sumigaw. Nagulat ako at nahulog ‘yung phone ko!

No!

Kinuha ko ang cellphone ko at nilagay na lang sa bag ko. Naku, baka mahulog na naman kasi yun eh kapag hahawakan ko pa ‘yun habang nasa sasakyan pa kami. Mahirap na. Kaloka rin kasi si Manong, bigla-bigla lang magpepreno.

“Manong! Ano pong problema? Why’d you hit the brakes so hard?” nagtanong ako sa kanya habang nag-lean ako malapit sa kanyang driver seat at ipinatong ang kamay ko sa balikat niya. Nasa likod ako ng sasakyan.

“Madam B! I isn’t stepping the preno po Ma’am! I am uh… accidentally stepping on it because of the quick ano of that siraulong red car! I mean, oo I step on the brik but it isn’t my polt po, Ma’am! Dat was the driver po, Ma’am!” sabi niya.

Halatang pikon na pikon na siya sa car na malapit nang bumangga sa amin dahil sa bilis ng takbo nito. Buti na lang pala mabilis nakapreno ‘tong si Manong kundi naku!

“It’s okay, Manong Eminem. You’re just trying to keep me safe---the both of us safe,” sabi ko as a sign of assurance.

“Weht here, Ma’am,” he said and angrily went outside of the car as he slammed the door shut.

“Wait, Manong! Ano’ng ginaga--- Saan ka pupunta? Manong!” sigaw ko habang hindi pa rin niya ako pinapansin.

Ano bang gagawin niya?

Susuntukin kaya niya yung driver na malapit nang bumangga sa amin at itatapon sa Mars?

O worse, itatapon outside sa Milky Way Galaxy? O di kaya’y ipapakain sa mga dinosaurs sa other dimension o ipapalunok sa giant na mga manok sa Underworld?

Nah, Manong Eminem talaga!

I felt so awkward and quiet inside the car. Mag-isa lang kasi ako at hindi ako sanay mag-isa.

Well, ako ang nag-iisang anak ng parents ko but not that kind of being alone. I’ve never felt alone with my parents, like ever honestly.

Sa sitwasyon ko kasi, ang awkward talaga kasi nag GO light na ang traffic light at hindi pa rin umaandar ang sasakyan namin kasi nasa labas pa si Manong with his business.

Hays. Bakit ‘di nalang niya pinarking sa gilid ang car para naman makadaan na ‘yung mga sasakyan sa likod? Manong talaga!

The vehicles behind me were so annoying. They were honking at our car.