Raped By A Werewolf

PROLOGUE

DISCLAIMER: This is a work of fiction. Unless otherwise indicated, all the names, characters, businesses, places, events and incidents in this story are either the product of the author's imagination or used in a fictitious manner. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual events is purely coincidental.

Please be advised that this story contains, Sensitive Content, Mature themes, Rape and strong language that are not suitable for very young audiences.

***

"Ilang taon kitang hinintay."

"Nagtiis ako para sayo."

"At ngayun na andito kana hindi ko na hahayaan na mawala kapa" Isang nakakatakot na boses ang narinig ko.

Wala akong makita napaka dilim ng lugar na kung asan ako, tanging maliliit na liwanag lang ng buwan galing sa mga butas ang nagsisilbing ilaw.

"Ano bang kasalanan ko! Bakit mo ako ginaganto?" Hindi siya tumugon sa tanong ko pero kita ko sa anino niya na papalapit siya sa gawi ko.

Nanghihina ako dahil alam na alam ko ang ganitong eksena. Ilang beses na ba ako muntik ma-rape? Ilang beses na ba ako kinidnap? Ilang beses ko pa ba dapat maranasan ang ganitong eksena?

Ang mga lalaki! Lahat sila masasama! Ginagawa nila ang gusto nila pero hindi nila alam kung ano ang mararamdaman ng mga biktima nila.

Nakakabaliw!

Nakaka-praning!

Napaka demonyo!!

"Pag layuin man tayo nila ay kusa paring pinaglalapit tayo ng tadhana" Lumapit siya ng tuluyan sakin at labis ang takot na nararamdaman ko. Hindi ko man makita ang mukha niya pero kita ko kung gaano siya katangkad na lalaki. Hindi naman siguro ako mamamatay ng wala lang. Kailangan ko ng hustisya kung ano man ang mangyayari sakin ngayun.

Sumasakit nanaman ang ulo ko na parang bibiyakin. Para akong mawawalan ng ulirat sa nararamdaman ko.

"Nakatakas ka noon pero di kana makakatakas ngayun"

Naglandas na ang mga luha sa mata ko at kahit anong gawin ko ay wala akong maintindihan sa mga pinagsasabi niya.

Ang alam ko lang ay wala na akong takas.

Bababuyin ako na parang hindi tao!

Hindi!

Hindi dapat!

Kailangan ko makatakas!

"ANO BANG KASALANAN KO SAYO!" Pasigaw na tanong ko dito.

Napapalingon ako kung saan saan pero wala akong maisip, wala akong magawa, para akong tinutupok ng apoy sa kawalan.

"Anong kasalanan mo?" balik tanong nito sabay hawak sa aking baba.

Natatakot ako hindi ko alam kung paano makakatakas. Napaka sama ng mga tao bakit ako pa ang nakakaranas nito.

May mali ba akong nagawa?

Masama ba akong tao?

Parusa ba ito ng langit?

"Mahal kita pero pilit ka nilang nilalayo sa akin, at ngayun wala ng makakapigil sakin. Ako na ang masusunod sa lugar na ito" nagulat ako ng halikan niya ako.

" hmnnn...." Nagpupumiglas ako pero walang wala ako sa lakas niya.

Naglandas ang mga luha sa mata ko dahil parang bumalik lahat ng kalungkutan na nararamdaman ko.

Para akong mamamatay.

" Now I will mark you as mine" Ngumisi ito at tumutok sa maliwanag na parte kung saan nasisinagan ng liwanag na nanggagaling sa labas.

Nanlaki ang mata ko sa nakikita ko.

"Kilala kita" ganun nalang ang aking pagkagulat ng makilala ko kung sino siya.

_________

P.S (Hi to all my readers sorry to say that I need to unpublished my story to update every chapter easily. I know this story is not as good as you expected so that I will do my best to rephrase everything. I love you all and thank you!) - Ms. She