ilk günler iyiydi aramız sonra güvendim ben bu insanlara neyse herşey yolunda gidiyordu mutluydum kardeşim gibiydi hepsi evet kardeş gibi olsalardı hâlâ devam ederdi arkadaşlığımız yolunda giderdi herşey neyse biz bu insanlarla arkadaşlığımızı devam ettirdik iyiydi arkadaşlığımız 10 ay geçti aradan ben sadece bunu anladım çok sevdiğim insanlar dizimin dibindeyken bile bana yabancı çok seviyordum yaptıkları yanlışları görmezden geliyordum Altan alıyordum belkide bu yüzden hep kaybettik hep yenilen taraf hep yorgun düşen ve sonrada alışan taraf biz olduk arkadaşlığımız,kardeşliğimiz bitti belkide ama hergün görüyorum onları anılarımız hep aklımda sonra üzülüyorum ama en çok ta kendime sonra soruyorum kendime neden çok değer verdin insanlara değer kelimesini hecelere ayırdığımda tekrar tekrar inceliyorum ama çok saçma geliyor (değ-er)değmiyor işte en çok güvendiklerimize verdiğimiz değer değmiyor belki bahsettiğim şahıslarda benim hakkımda bunları düşünüyorlardır ama karşı tarafa da hak veriyorum çok değer verince böyle oluyor sanırım kendilerini haklı buluyorlar onlara da acımıyor değilim hepsine yazık verdiğim değere hissettirdikleri yapmacık güvene yazık şuan nefret edilen taraf benim ama onlarda eyvAllah kimse kimseyi sevmek zorunda değil...
