Uitgehuwelijkt aan hem ..

Deel 2

Mijn wekker gaat af. Ik kijk slaperig naar mijn telefoon. Het is 7 uur. Mijn aanstaande en zijn ouders komen pas om 6 uur dus ik heb nog genoeg tijd, maar mijn moeder wil dat ik goed voorbereid ben.

Ik stap uit bed en neem een lekkere douche. Daarna open ik mijn kleding kast en haal er een lekker zittende pyjama jurk uit. Ik doe mijn haar in een staart en loop naar beneden.

"Sbah elghair." Ik groet iedereen en ga zitten aan tafel. "Uhum" hoest mijn vader. Ik kijk hem afwachtend aan. "Je gaat binnenkort trouwen en de Familie waar je terecht komt heeft liever dat je een hoofddoek gaat dragen."

Mijn broer kijkt me verward aan. "Trouwen?" Vraagt hij. "Wist je dat nog niet mijn zoon? Je zus de hand wordt vandaag gevraagd." Antwoordt mijn vader. Nasser kijkt me vragend aan.

Hij wist hier natuurlijk nog niks van. "Ze is nog te jong." Zegt hij vast besloten. "Vrouwen moeten jong trouwen Nasseredinne. Je andere zusje is ook al getrouwd voor dat je het weet." Zegt mijn vader.

"Ik vind het maar niks." Zegt Nasser en gaat van tafel. Ik sta ook op en loop achter  hem aan. "Nasser!" Roep ik. Hij stopt net voor de trap. "Ik wil dit ook niet." Zeg ik zachtjes. Hij kijkt me vol medelijden aan. "Is het Sulay?" Ik schud met mijn hoofd. "Het is Oualid." Zeg ik met een trillende stem.

"Wat?" Ik knik. "Dit kan niet. Weet pa wel wat voor straat joch dat is? Dat is een Junk." Tranen rollen over mijn wangen. Hij trekt me in een knuffel. "Je mag niet zo snel trouwen. We hebben het te gezellig samen.."

Ik begin harder te huilen. We hebben inderdaad heel veel meegemaakt samen en dat heeft onze band versterkt. Hij is altijd mijn beste vriend geweest en heeft me altijd kunnen begrijpen.

Ik trek me zelf beetje bij beetje los en kijk Nasser aan. "Het komt goed. Dat beloof ik je." Zegt hij en veegt mijn tranen af.

Ik knik en doe mijn uiterste mijn best om niet weer in tranen uit te barsten. Hij aait over mijn schouder en loopt naar boven.

"Nouara ben je klaar?!" Roep mijn moeder vanuit beneden. Ik kijk nog even snel in de spiegel. Hier sta ik dan.

Ik laat mijn familie achter voor iemand waar ik niet eens omgeef. Kan dit wel? Kan ik hier mee omgaan?

Ik krijg een brok in mijn keel. Nog even mijn haar los doen. Ik heb een witte jurk aan zoals die te zien is op de foto hier boven.

Mijn haar is kastanje bruin stijl en komt tot aan mijn heupen. Ik ben er klaar voor ookal heb ik er helemaal geen zin in. Het moet toch gebeuren want mijn vader krijg je niet omgepraat.

"Kom nou!" Roept mijn moeder weer. Ik zucht en loop van de trap af. Mijn moeder kijkt me bewonderend aan. "MaShaAllah" ze veegt haar tranen weg. Ik trek haar in een knuffel en begin mee te huilen. "Klaar je bent nog niet weg hoor. Het moet toch gebeuren." Zegt mijn vader die ons geïrriteerd aankijkt.

"Safi lieveling je bent groot nu. Ik kan me zo goed herinneren hoe blij ik met je was." Ik kijk naar achter en zie Linayah en Nasser met volle ogen naar ons staren. Ik loop naar ze toe en ook hun geef ik een stevige knuffel.

"Ze zijn er." Zegt mijn vader blij. "Jij blijf nu in de keuken met je moeder en Linayah. Je broer en ik verwelkomen de gasten en dan komen jullie." Zegt mijn vader die dus de leiding neemt.

Ik vind het heel laag van mijn vader dat hij zo met ons omgaat en zelf kiest met wie wij onze leven delen.

Mijn telefoon gaat af. Ik kijk snel en zie algauw dat het Sulaymane is. Mijn moeder kijkt me vol medelijden aan. "Ik weet dat je met hem wil trouwen lieverd, maar je vader luistert niet als ik zeg dat je zelf een man moet kiezen"

Ik loop naar de gang en neem op.
Sulaymane: hey schat, hoe gaat het?
Ik zucht
Nouara: kan beter. Ze zijn er al.
Sulaymane: ben je al binnen geweest?
Nouara: nee dat nog niet. Ik heb niemand nog gezien en dat wil ik ook niet, maar je weet hoe mijn vader is. Hij roept me zo wel om naar binnen te komen.
Sulaymane: Het is ons niet gegund prinsesje. Ik hou van je en dat weet je. Ik heb serieuze toekomstplannen met je en zou jou nooit zomaar opgeven.
Nouara: dat weet ik Sulaymane.. maar misschien moet je mij maar loslaten en doorgaan met je leven.
Sulaymane: jij hebt mijn leven veranderd Nouara. Van een lounge boy naar een echte man. Als je de nummer van je vader geeft dan bel ik naar hem om hem te laten weten dat ik echt met je ben.
Nouara: ik bel je vanavond terug oke? Dan laat ik je weten wat er gezegd is.
Sulaymane: iscool schat. Totdan!

Ik zet mijn telefoon weg en ga terug naar de keuken waar mijn moeder thee aan het zetten is. Ik kijk haar stil aan en al snel merkt ze dat op. "Alles komt goed met de wil van allah S.w.t."

Ik loop de huiskamer in met een volle dienblad in mijn hand. "Salam" zeg ik zachtjes en leg de dienblad neer.

Ik groet een vrouw en twee meiden van ongeveer 17 Jaar. Daarna kom ik bij een jongeman van ongeveer 20 Jaar.

Ik geef hem een hand maar hij trekt me naar zich toe en geeft me twee kusjes op mijn wangen.

Ik kijk weg en groet een wat oudere man van ongeveer 50 Jaar. "Nouara benti, vertel wat over je zelf." Zegt de oude man. Ik kijk beschaamd weg.

"Ik begin wel. Ik ben Oualid en heb een eigen autobedrijf. Ben 21." Ik knik en geef hem voor de rest geen blik.

"Waarom gaan jullie niet even een wandeling maken?" Zegt een vrouw die waarschijnlijk zijn moeder is. Ik kijk op en mijn blik kruist met die van een van de meiden. Ze kijkt me arrogant aan en blijft me maar aankijken. Ik trek mijn wenkbrauwen op en kijk weg.

Ze lijkt me een irritant wijf eerlijk gezegd. Telkens als ik even haar kant op kijk merk ik dat ze haar ogen niet van me af houdt.

Ik sta op en Oualid loopt achter me aan. "Laten we anders gewoon in de tuin zitten." Zeg ik emotieloos en loop ernaartoe.

Ik ga zitten op een stoeltje en Oualid komt tegenover me zitten. Algauw pakt hij mijn hand vast. "Je bent zo mooi Nouara" zegt hij.

Hij is eerlijk gezegd niet verkeerd. Hij heeft een lichte baardje en donker haar die best wel lang is en naar een kant geslagen is. Hij is best wel breed en gespierd.

Ik kijk ongemakkelijk weg. "Ik wil je als mijn vrouw. Trouw met mij Nouara.

"Ik beloof je heel mijn leven trouw te blijven."Ik voel de warmte in mijn lichaam opkomen. Mijn wangen kleuren rood.