Alluring Vixen #Wattys2018

Allured 4 ※ Green-eyed Monster

Alexis' POV

Hinihingal na napabangon ako mula sa pagkakahiga. Napahawak ako sa aking leeg habang naghahabol ng hininga.

I had a dream again. But now, It was him. James, taking me, in this very bed.

Umiling ako para iwaglit iyon sa aking isipan. Damn! Ano bang nangyayari sa akin? Tinataksil na ako ng sarili kong katawan.

Napalingon ako sa paligid hanggang sa tumigil ang aking mata sa bintana. Hindi ko napansin na may bintana pala rito dahil natatakpan ito ng kurtina na ngayon ay natatagusan na ng liwanag na galing sa labas.

"You're awake."

Napatingin ako sa nagsalita. Nanlaki ang aking mata nang makilala ang damuho. May hawak siyang tray na may mga pagkain.

"Ikaw si Pablo, hindi ba?" tanong ko sa kaniya.

Napakunot siya ng noo. "Come again?" sabi niya at lumapit sa kama para ilapag ang tray.

"Ikaw si Pablo Vermado."

Nakangiting umiling siya sa akin. "No way, Miss. My name is Nexxus Silva."

Hindi na ako nakatiis at dinamba ang lalakeng 'to na walang ginawa kundi supladuhin ako kagabi at ngayon ay may ganang ngitian ako.

Umalingawngaw sa buong kuwarto ang pagkabasag ng plato at pagkalansing ng kutsara't tinidor pero hindi ko 'yon pinansin.

"Ang kapal ng mukha mo na inisin ako! Alam mo bang takot na takot ako habang pinapanood iyong lobo at bampira bago ako mahimatay pagkatapos..."

Natigilan ako. Hindi ko alam kung anong susunod kong sasabihin habang inaalala ang sumunod na nangyari. All that I can remembered clearly is the light enveloping my body before I passed out.

"Did... did I just entered a portal kagabi?" tanong ko sa sarili ko na sinagot ni Pablo.

"Unfortunately, yes. You just entered a path to our world, to this world of werewolves and vampires at hindi ka makalabas. And for your information, woman. My name is Nexxus Silva, not some Pablo Vermado you said," he said, forehead knotted.

Napaingos ako. "Fine! Nexxus then. Gago. Subukan mo lang ako kausapin kapag nasa university tayo, sasamain ka sa akin. Tsk!"

"Tch! Violent. Look what you've done to your breakfast," he said, staring at the foods scattered on the floor.

I rolled my eyes. Do I look like I care? Bahala siya diyan linisan 'yan.

Nagtaka ako nang dahan-dahan siyang lumapit sa akin at sinubukan akong kargahin ng bridal style. I stopped him before he could carry me.

"What do you think you're going to do?" I asked, right brow raised.

"Going to carry you so you could eat in the dining area with the other werewolves."

Pakiramdam ko, tinakasan ng kulay ang aking mukha. Did he just say 'other werewolves'?

"Come on, huwag ka nang pabebe kung ayaw mo magutuman. Don't worry, they will not eat you unless you said or did something they don't like," sabi niya pero umiling-iling ako.

"No! I don't want to die yet!" Asik ko sa kaniya pero dahil sa he don't take no for an answer, binuhat niya ako at agad na nilabas sa kuwarto.

Napasiksik na lang ako sa leeg niya at pumikit dahil ayaw kong makita ang mga werewolves na sinasabi niya.

I'm serious as hell, kapag namatay ako, mumultuhin ko 'tong damuho na 'to!

James' POV