Ara's POV
Tahimik lang akong nakasunod sa kanya. Mula sa kotse hanggang sa makarating kami dito sa condo unit niya malapit sa Taft. Hindi siya ganito. Usually lagi siyang madaldal and clingy. But ngayon, parang iba eh. Iba yung aura niya. Hindi ko ma-explain. And I'm nervous as fuck but I didn't even know why! Feeling ko may mangyayari kasi.
"Pong, bakit ang tahimik mo ata?"di na ko makatiis kaya tinanong ko na siya. Nakaupo lang kami sa couch. Nakapikit siya then nakapatong yung ulo niya sa sandalan. Ako naman eh nakatingin lang sa kanya.
"Wala. Pagod lang ako."he said then dumilat na at tinanggal na yung shoes niya. Pero bakit parang may hugot yung sinabi niya?
Tinanggal ko na rin yung shoes ko then yung medyas. Pareho kasi kaming galing ng training. He's playing for Ginebra sa PBA then ako naman sa F2 pa din. Di ko na kayang mahiwalay kay kowts Ramil eh hahaha.
Nagpaalam siyang maliligo muna at ako naman eh nagpahinga na lang muna dito sa couch. Napaka cold niya sakin ha! Kaninang umaga naman okay pa kami. Ang saya-saya pa namin. Pero bigla na lang ganito. Aish! Ewan ko sa bansot na yon tinamaan na naman ng pagka bipolar niya. Iniisip ko kung ano bang pwedeng nangyari at nagkakaganon yung bansot na yun.
Si Bang ba?
Pero matagal na kaming wala ni Bang! Hindi na kami nagkikita or nag-uusap. Wala na kaming communication.
Si Peter?
Close lang kami nun! Ni hindi na nga kami nakakapag-usap eh.
Malinis pa yung konsensya ko nung hindi ko pa naiiisip yung taong huling pumasok sa isip ko.
Si Arra?
Oh shoot! Si Arra! Yung bestfriend ko since highschool na naging bi dahil sakin. Wala eh, Ara galang to eh😎. Chaaaar! Umamin siya sakin nung nag break kami ni Bang. Sabi niya crush na crush niya daw ako. Ewan ko ba dun. Ang lakas ng topak eh. Pero sinabi ko naman sa kanya na hanggang friends lang talaga kami. Pagtapos nun naging friends pa din kami. May boyfriend na nga siya ngayon eh. Pero sobrang nagseselos si Thomas sa kaniya. Dahil nga nagkagusto sakin si Arra noon.
Speaking of Arra. Nagkita kasi kami kanina. Tapos may nakakita saming fan then nagpa-pic saming dalawa.
Pumasok na ko sa room namin para kausapin si Thomas. Pagpasok ko eh parang may tinititigan siya sa phone niya habang nakasandal sa headboard ng kama.
"Pong..." I called his attention. "Sorry if di ko nasabi sayo agad. Nagkita kasi kami ni Arra kanina eh."tanginuh self! Kumalma ka lang. Wag kang kabahan. Wala ka namang ginawang masama eh.
"I know. Kalat na nga sa twitter yung mga pictures niyo eh."sabi niya na wala man lang mababakas na kahit anong emosyon. And I guess yung sinasabi niyang pictures namin ni Arra yung kanina niya pa tinitingnan sa phone niya. Para kasing may lalabas na laser anytime eh.
"Pong, friends lang naman kami eh. At tyaka dahil ba dyan kaya kanina ka pa tahimik? Thomas wag ka nang magselos sa kanya." I said.
"Di lang naman si Arra yung dahilan kung bakit ako nagkakaganito Ara eh..."he finally glance at me. I can see in his eyes that he's angry, hurt, sad, and tired? Bakit?
Hindi ko alam pero bigla na lang akong kinabahan. Lumakad na ko papunta sa kama then I sat beside him.
"...tayo Ara." Ouch. If those words could kill me, pinaglalamayan na ako ngayon. Hindi agad ako naka react. Unti-unting lumalabo yung paningin ko habang nakatingin pa din sa kanya na nakatingin din sakin.
"Anong problema satin Thomas? Ayaw mo nang lumaban? Hindi mo na kaya? Thomas lumalaban ka ba talaga para satin?" I manged to say those words kahit nahihirapan ako.
"Of course lumalaban ako. Kasi mahal kita. Pero nakakapagod na. Kaya kong lumaban pero nakakapagod pala.Pagod na kong magtago. Bakit ba kasi kailangan nating itago sa mga tao kung ano talaga tayo? Ara wala na tayong sabit! Wala na tayong dapat katakutan. Kasi nandito naman tayo for each other. Pero bakit takot na takot ka?"he's crying na din. And for the first time, sinigawan niya ko. Punong-puno ng sakit yung boses niya. I don't know kung ano magiging reaction ko.
"Ara please, kahit ngayon lang. Sana naman iparamdam mo sakin na priority mo ako at hindi option lang. Kasi Ara ang sakit. Ang sakit-sakit na."he continued. Lalo akong napaiyak.
"Thomas akala ko ba naiintindihan mo ko? Sabi mo kaya mong maghintay? Anong nangyari Thom?" I said in between sobs. Kasi grabe yung iyak ko.
"Tao pa din ako Ara. Napapagod din ako."
************************************
Hey guys! Wussup? Sorry for the superduper bery bery late ud hehe. Lahat kasi ng naiisip ko di ko malagyan ng ending and sinabayan pa ng katamaran ko.
I unpublished 'Team Sawi' pala kasi kailangan pa ng konting edit haha.
Thankyou pa din sa paghihintay sa mga sobow kong ud. Sana mag vote pa din kayo guysh! Labyou all fifols💚💚
-TNV
