Sanırım gereğinden çok daha fazla kinciyim.Affetmeye bir yerden başlamazsam hiçbir şeyin düzelmeyeceğini fark ettim.Evet,olabildiğine kinci bir kızın geçmişiyle yüzleşmesi.Acaba affetmeyi başarabilecek miyim ?
İşe en baştan başlamam gerektiğine karar verdim.Hatırlayabildiğim kadar geçmişe gittim.Beşli yaşlarım canlanıyor gözümde.Kendimi bir bahçede koşarken görüyorum sanki,masum bir yüzüm var.Şimdikinin tam aksine.Çocukluğumda bana en büyük kötülüğü yapanlar tabikide ebeveynlerimdi.Babalığın ne olduğunu bilmeyen bir baba,psikolojisi bozuk bir anne,kötü davranan bir üvey anne.Bu üçlü sanırım ilk affetmem gereken kişiler..Ve bu çok zor.İnsanın en sevdiklerini affetmesi daha zor oluyormuş.Sanırım affetmesi en kolay kişi annem.Babamdan dayak yediği için,henüz 22 yaşında kucağında iki yaşında çocuğuyla boşandığı için psikolojisi pekte iyi değil.Bu yüzden onu affetmek daha kolay olacak.Bana çok iyi annelik yapamadığın için,çok iyi örnek olamadığın için,ahlak kurallarını pekte doğru anlatmadığın için,beni dövdüğün ve canımı yaktığın için(bu kısımda zorlanıyorum) SENİ AFFEDİYORUM.
.
.
Babama gelecek olursam sanırım ömrü boyunca yanımda olmadığı için onu affetmem uzun zaman alacak,üvey anne dayağıyla büyümemin ana sebebi babamdı sonuç olarak.Ve sanırım o ikisini şu am affedemeyeceğim.Zaten şu an lanet olası bir yurt odasında bunu pekte yapmam mümkün değil..
AFFEDİLENLER:
Anne
AFFEDİLMEYİ BEKLEYENLER:
Baba
Üvey anne
ŞİMDİ OKUDUĞUN
AF
Non-FictionSanırım gereğinden çok daha fazla kinci.Affetmeye bir yerden başlamazsa hiçbir şeyin düzelmeyeceğini fark etti.Evet,olabildiğine kinci bir kızın geçmişiyle yüzleşmesi.Acaba affetmeyi başarabilecek mi ?
